ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να εξομολογηθώ ότι είμαι σε πολύ μαύρες σκέψεις τελευταία. Θα ακούσει κανείς τη ζωή μου και θα πει, μα καλά γιατί, όμως αλήθεια, νιώθω ακατανίκητη πίεση τελευταία, νομίζω δεν έχω ξανά υπάρξει έτσι, να μην μπορώ να το ελέγξω και τα έχω χάσει. Ζω στο εξωτερικό από το Σεπτέμβριο, κάνω ένα μεταπτυχιακό πολύ πιεστικό, η πρώτη μου σχολή στην Αθήνα ήταν εξίσου απαιτητική και έχω μάθει σε αυτό όπως και η δουλειά που είχα μετά, δεν είναι μόνο εκεί θέμα. Εγώ αφήσει τους καλούς μου φίλους εδώ και εκεί, όπως και την οικογένεια, εχω φίλους εδώ και έκανα και νέους, Έλληνες και ξένους. Ξεκίνησα και μια πολύ όμορφη σχέση η οποία έληξε πρόσφατα και αυτό με στεναχωρεί πολύ, με θλίβει βαθιά. Μόλις γύρισα από μικρό ταξίδι στην Ελλάδα, όπου είδα φίλους, οικογένεια και σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μου. Υπάρχει το παλιό αλλά ρε γαμώτο!!. Δεν αντέχω άλλο, έχω τόσο άγχος, τόση στεναχώρια, μου λείπουν τόσα πράγματα. Πφφφ δε ξέρω, ζω σε ένα ενδιάμεσο σε μια αντίφαση. Εδώ-εκει, φίλοι εδώ-φιλοι εκεί, σχέση-οχι σχέση, σπουδές-δουλεια. Έχει χαθεί το σημείο αναφοράς...