ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τις τελευταιες μερες εχω αυτη τη κακια διαθεση, το φοβο, το υπερβολικο και ανεξέλεγκτο αγχος που ειχα παλιοτερα σε δυσκολες φασεις που περνουσα(καταθλιψη, κριση πανικού) Ξέρω πως οταν βγω απο ολα αυτο θα μου φαίνεται αστειο, εχει ξανασυμβει στο παρελθον... Αλλα προς το παρών νιωθω σαν ενα φυλλο στον αερα, ξερω τι πρεπει να κανω για να το ελέγξω, αλλά νιωθω οτι δε μπορω. Νιωθω τοσο εξαντλημένη απο αυτη τη ψυχολογικη κατασταση, που δεν εχω δύναμη να χτυπήσω το χερι στο τραπεζι και να το πάρω πεισματικά... Και ξερω οτι πραγματικά κανενας δε μπορει να με βοηθησει, και ότι εξαρτάται από εμενα... Νιωθω πολύ αδυναμη, το συζηταω με το σύντροφό μου, αλλα η απαντηση μην αγχώνεσαι σίγουρα δεν είναι τοσο ευκολη για μενα... Δε θέλω να τον κατηγορώ, δεν ειναι ειδικος... Με ενθαρρύνει με λογια, αλλα εγω νιώθω μονη μου... Δε ξέρω τι να κανω... Θα τα κανω θάλασσα παλι ολα. Επαγγελματικά, αισθηματικά... Ολα!! ... Με τον σύντροφο μου μας χωρίζει η αποσταση λογο εργασιας. Βλεπόμαστε 1-2 φορες τη βδομαδα... Ολο τον υπόλοιπο καιρό διαμενω σε κατάλυμα που μου προσφέρει η εργασια μου... Οταν ειμαι μαζι του νιωθω πως αυτος με κανει καλα, δεν αντεχω την ησυχια και τη μοναξια... Αλλα οταν ειμαστε μαζι θελω γρηγορα να επιστρέψω εκει για να μη τον επιβαρρυνω... Δε ξερω τι θελω πραγματικά! Η δουλειά μου απαιτεί χαμόγελο, θετικη σταση. Και εγω δεν είμαι καθόλου σε τετοιο μουντ. Και ειμαι σιγουρη οτι αργα η γρηγορα θα έχω θεμα.