ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δύσκολο πράμα, άσχημο. Να βλέπεις τον άνθρωπό σου να βυθίζεται όλο και βαθύτερα σε ένα λάκο από... τίποτα? Έτσι να το πω? Έτσι θα το πω. Γιατί πραγματικά όσο περνάει ο καιρός, αργά αλλά σταθερά, το μυαλό του γίνεται όλο και πιο άδειο, η βραχυπρόθεσμη μνήμη τόσο κατακερματισμένη που σχεδόν δεν υφίσταται.Είναι τόσο ευάλωτος που είναι σαν παιδάκι. Δε γίνεται να τον αφήσεις και πολύ μόνο του. Θα φάει? Θα πάρει σωστά τα φάρμακά του? Μήπως κάνει καμιά πατάτα και πάει να βγεί?Τουλάχιστον δεν έχει ξεχάσει ποιοί είμαστε. Και μη χειρότερα να λέμε! Χα!