ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
1.2.2016 | 14:35

ανοησίες...

Κάνω παρέα με ένα ζευγάρι, που είναι μαζί πολλά χρόνια. Στην παρέα πηγαινοέρχονται πολλά άτομα, φίλοι δικοί μου και δικοί τους. Όλα ήταν μια χαρά, μέχρις ότου ένας τύπος, ο οποίος είναι κοινός μας φίλος, γυάλισε στην κοπέλα του ζευγαριού. Ήταν πολύ παράξενο, γιατί γνωρίζονται πολύ καιρό και μάλιστα η συγκεκριμένη δεν τον συμπαθούσε ιδιαίτερα αυτόν, επειδή θεωρούσε πως "παρέσυρε" τον δικό της. Το αγόρι του ζευγαριού το πήρε είδηση, και από τη συμπεριφορά της απέναντι στο άλλο παιδί, αλλά και από το ξαφνικό της ενδιαφέρον να ρωτάει γι'αυτόν συνέχεια. Εγώ με το παιδί αυτό κάνουμε στενή παρέα και εκτός της παρέας εκείνης. Λοιπόν, το πρόβλημα είναι πως τον τελευταίο καιρό, το αγόρι του ζευγαριού προσπαθεί να μας κάνει πέρα και τους δύο. Μάλιστα μερικές φορές συμπεριφέρεται άγαρμπα, του στυλ, θα ρωτήσω εγώ αν κάνουμε κάτι το βράδυ και θα υποκριθεί ότι δεν άκουσε ή θα κανονίσουν με παρέα έξοδο και την άλλη μέρα θα βρει μια δικαιολογία που δεν μου είπε. Πολλές φορές τα άλλα παιδιά με ρωτάνε, μα γιατί δεν ήρθες; Μέχρι τώρα δεν έχω πει "μα δεν το ήξερα", γιατί θα καρφώσω τον τύπο (είναι ο συνδετικός μας κρίκος). Φοβάται πως θα πω και στο άλλο παιδί να έρθει. Ο άλλος έχει πάρει είδηση ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά δεν έχει καταλάβει γιατί και νομίζει πως τον αποφεύγουν έτσι, γενικά και αόριστα, επειδή δεν τους αρέσει ο χαρακτήρας του. Στενοχωριέμαι πολύ με την κατάσταση. Από τότε που κατάλαβα τι γίνεται, σταμάτησα να αναφέρω το άλλο παιδί όταν είμαστε έξω, για να μην ανάβω φυτίλια, και οι κοινές μας έξοδοι είναι πολύ περιορισμένες. Προσπαθώ να εξισορροπήσω την κατάσταση, δείχνοντας ότι δεν είμαστε κολλημένοι με το παιδί αυτό και ότι η παρέα με το ζευγάρι μπορεί να γίνεται "άφοβα" (πού φτάσαμε...). Δεν βλέπω αλλαγές, όμως. Επίσης, με προσβάλλει αυτή η συμπεριφορά. Είναι φως φανάρι γιατί συμπεριφέρεται έτσι το αγόρι και με υποτιμάει ως άνθρωπο. Είναι δυνατόν να απομακρύνεσαι από κάποιον, επειδή φοβάσαι το μακρινό ενδεχόμενο ότι ένας κοινός σας φίλος μπορεί να περάσει από εκεί; Πού πήγαν όλα αυτά τα χρόνια φιλίας;
 
 
 
 
Scroll to top icon