Καλησπέρα , θα σου μιλήσω εκ πείρας. Εδω και 2 μήνες περίπου αποφάσισα να σταματήσω να μιλάω στην μητέρα μου όχι επειδη δεν την αγαπάω αλλα επειδη πρέπει να αγαπήσω τον ευατο μου διότι η μητέρα μου δεν μπορει να μ αγαπήσει ουσιαστικά ουτε να με στηρίξει. Κάποιες φορές απλα πιστεύουμε η θελουμε να πιστεύουμε οτι έχουμε μια καλή οικογένεια με υγιές περιβάλλον. Ειμαι πιο ήρεμη απο τοτε που απομακρύνθηκα απο την οικογένεια μου και όχι επειδη το ηθελα αλλα επειδη δεν άντεχα να εχω προσδοκίες απο αυτούς. Σου εύχομαι πραγματικά να αποδεχτείς αυτο που σου συμβαίνει και να προσπαθήσεις να το λύσεις με τον ευατο σου όσο δύσκολο κι αν ειναι και μακάρι το περιβάλλον σου μα σε στηρίξει.
24.8.2016 | 17:36
άνθρωποι
κάποιοι άνθρωποι ίσως είναι δίπλα μας από τη στιγμή που γεννιόμαστε, άπλως δίπλα μας και το δίπλα μας το εννοώ σε απόσταση και όχι ως συμπαράσταση, βοήθεια, παρέα, κτλ....πόσο άθλιο είναι να το ανέχεσαι τόσα χρόνια, πόσο ντροπιαστικό για σένα ως που έρχεται αυτή η στιγμή και τα γκρεμίζεις όλα ή τα φτιάχνεις όλα θα έλεγα. δεν με νοιάζει πλέον ποια είναι η σχέση που έχουμε, δεν με νοιάζουν το τι νιώθεις για μένα αν ποτέ σου ξενύχτησες για χάρη μου, αν έτρεξες ποτέ το μόνο που με νοιάζει είναι να φύγω να είμαι μόνη μου να μην έχω ανάγκη κανέναν, πάρα μόνο το καλό και όμορφο εαυτό μου που ίσως υποτίμησες παρότι σου μοιάζει σε κάποια πράγματα. ίσως το ενδιαφέρον και η αγάπη που δεν πήρα μετατράπηκε σε οργή μια οργή που μου άρεσε πάρα πολύ.δεν με νοιάζει πλεον τι θα κάνεις, αν σκεφτείς ποια ήταν η θέση σου σε εμάς ή ποια έπρεπε να είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων με νοιάζει μόνο ο εαυτός μου και θέλω να είναι καλά μόνος του...ίσως να μην είναι είναι όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για οικογένεια για σχέσεις, παιδιά καλύπτοντας το κενό τους με αυτά...οι ανθρώπινες ψυχές δεν είναι αντικείμενα και αμα χαλάσουν τις πετάμε στον κάδο των αχρήστων, οι παιδικές ψυχές είναι ένα διαμάντι που κανένας δεν έχει δικαίωμα να τις διαλύσει, ακόμη και η ίδια μας η οικογένεια.
1