25.11.2018 | 01:38
Άνθρωποι.
Σήμερα το απόγευμα βγήκα με έναν φίλο που είχαμε κόψει την κολλητη παρέα που κάναμε για λόγους που θα πλατειασω αν αναλύσω. Στο τέλος αγκαλιαστηκαμε και βουρκωσα γιατί συγκινήθηκα απίστευτα. Μου είπε στην σύντομη βόλτα μας ότι είμαι τυχερή γιατί έχω καλους ανθρώπους γύρω μου. Πράγμα που ισχύει αλλά συχνά το ξεχνάω. Έχω λοιπον δύο υπέροχους γονείς που αν και ήταν απόμακροι όσο μεγάλωνα πλέον λέμε τα πάντα, ο μπαμπάς μου είναι η αρσενική μου έκδοση και δίνει τις καλύτερες συμβουλές στον κόσμο, έχω μια μεγάλη παρέα που είμαι όντως μέλος της και είμαι δεμένη με τα πιο πολλά άτομα, έχω δύο κολλητές φίλες που μπορεί η φιλία μας να μετράει λίγα χρόνια, αλλά είναι βαθιά, έχω άλλες φίλες που δεν βλέπω τόσο συχνά λογο προγράμματος η αποστασης που με θυμούνται όμως και υπάρχει οικειότητα και δεν με ξεχνάνε, έχω μια υπέροχη ξαδέρφη που αγαπάω σαν αδερφή μου, έχω έναν μικρό αδερφό που κάνουμε χαβαλε και χαζά αστεία, και έχω μια υπέροχη γιαγιά που όσο ήμουν παιδί δεν ξεκολλαγα από πάνω της και της μοιάζω σε πολλά. Επίσης, δεν μου λείπει η προσοχή από το αντίθετο φύλο... Υπήρξαν άτομα που νοιάστηκαν να με γνωρίσουν και με πλησίασαν ευγενικά, υπηρξαν άτομα που απερριψα αλλά συνέχισαν να θέλουν την παρέα μου, υπήρξε ένας πρώην που κόβω το χέρι μου πως και ας φέρθηκε σκάρτα άπαξ και του ζηταγα βοήθεια θα τρέξει γιατί αγαπήθηκαμε και έχω και ένα υπέροχο αγόρι που με θέλει και με νοιάζεται πολύ και χαίρομαι πολύ που είμαστε μαζί. Δεν λέω ότι όλοι αυτοι θα είναι δίπλα μου και αύριο, αλλά το γεγονός ότι έστω και στιγμιαία με νοιάστηκαν με κάνει να νιώθω λιγότερο μόνη. Είμαι κάπως ενοχικός άνθρωπος και εστιάζω πολύ έντονα στα λάθη μου, με αποτέλεσμα να με βλέπω σαν κακια η προβληματική . Το πώς όλοι αυτοί βλέπουν σε μένα μια απλή γλυκιά κοπέλα όπως λένε με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα.
0