18.9.2014 | 18:31
Άνθρωποι,εμφανώς δειλοί για τη ζωή..
Πώς είναι όταν νιώθεις πως,κανείς εκεί έξω,δε μπορεί να σταθεί δίπλα σου...;Πώς είναι όταν μοιράζεις απλόχερα χαρά & συναισθήματα και ο άλλος φοβάται να τα γευτεί..;Πώς είναι όταν σε τραβούν στο σκοτάδι,αντί να προσπαθήσουν να σε ακολουθήσουν προς το φως..;Πώς είναι όταν αφιερώνεσαι σε κάτι-ψυχή και σώματι-για να ανακαλύψεις με τον καιρό πως,περισσότερο φοβίζεις,αντί να ενθουσιάζεις...;Είναι αυτό που είχα πει και παλιότερα..:"Να αγαπάτε την οικογένειά σας και τ' αδέρφια σας,εκεί έξω..Τους κολλητούς και τη γυναίκα που σας γέννησε..Μόνο αυτοί θα μείνουν.Μόνο αυτοί θα σταθούν."Οι άλλοι,πάνε κι έρχονται.Κι όταν "πέσεις",αντί να βοηθήσουν,θα κοιτάξουν απλά γύρω τους-μη τυχόν κι είδε κανείς την πτώση..Καήκαμε απ' τους "σωστούς" ανθρώπους τελικά...Ενυπόγραφα (ως ο γνωστός στη Lifo πλέον),Μαέβιους Παχατουρίδηςή αλλιώς,Μπουλμέτης Σπυρίδων..