ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να μην έχει θέμα με τη σύναψη φιλίας. Στα σχολικά μου χρόνια δημιούργησα μακροχρόνιες φιλίες, εκ των οποίων συνδέθηκα ιδιαίτερα με 2 κοπέλες. Η μία όταν έφυγε σε άλλη πόλη για σπουδές παρεξηγήθηκε που δεν είχα τα οικονομικά να την επισκέπτομαι κάθε μήνα εκεί που σπούδαζε (''γιατί έτσι κάνουν οι κολλητές''), και η άλλη την έπεσε στην ψύχρα στο τότε αγόρι μου, ενώ την προηγούμενη ημέρα ορκιζόταν ότι θα είναι φίλη μου ό,τι κι αν συμβεί. Και σαν να μην φτάνει αυτό, αφού της είπα ότι πραγματικά με απογοήτευσε και δεν θέλω πια να έχουμε επαφές, διέδιδε ότι είμαι ''ελαφρών ηθών'' (ποτέ δεν κατάλαβα το μίσος που μου έβγαλε, είχα μακροχρόνια σχέση δίχως να την φέρνω ποτέ σε δύσκολη θέση με περιγραφές ή διαχυτικότητες ή να αισθάνεται κάπως μιας και σεβόμουν το ότι η ίδια δεν είχε καμία εμπειρία. Ακόμη αναρωτιέμαι το γιατί!) . Έκτοτε, ως φοιτήτρια έκανα και άλλες παρέες, ποτέ όμως δεν θέλησα να δεθώ σε τέτοιο φιλικό βαθμό που να αποκαλώ την άλλη κολλητή μου. Αυτό είχε φυσικά ως αποτέλεσμα να μην έχω κάποια πολύ στενή φίλη επί χρόνια, κάτι που έκανα εν γνώσει μου και με εκφράζει απόλυτα. Εκ πρώτης όψεως δείχνω ένα άκρως κοινωνικό άτομο, πάραυτα έχω επιλέξει να ζω αναλόγως. Στην προσωπική μου ζωή επίσης είμαι πολύ καλά, ετοιμάζουμε τον γάμο μας στο ερχόμενο φθινόπωρο. Αξίζει να αναφέρω πως, μία ξαδέρφη μου με την οποία μεγαλώσαμε μαζί, μικρότερή μου, ενώ την υπολόγιζα παραπάνω και από φίλη (μου έλεγε ότι νιώθει σαν να είμαστε αδερφές) έπαψε ξαφνικά μια ημέρα να μου μιλάει, εντελώς. Ενώ ετοιμαζόμουν να της προτείνω να είναι κουμπάρα μας, και ενώ ήξερε ότι την αγαπώ πάρα πολύ. Την έπαιρνα τηλέφωνο επί 2 μήνες, δεν απαντούσε πουθενά, και μια ημέρα μου έστειλε ένα μήνυμα ότι η συμπεριφορά μου είναι απαράδεκτη (!) δίχως ποτέ να καταλάβω τι την ενόχλησε. Προσπάθησα να την βρω από κοντά να μιλήσουμε, μήπως καταλάβω τι συνέβη και από εκεί που νιώθαμε σαν αδερφές έφτασε να με μισεί, αλλά ζώντας η ίδια σε άλλη πόλη για σπουδές ποτέ δεν απάντησε. Και το απίστευτο είναι ότι και η οικογένεια της έπαψε να μιλά με τους δικούς μου, και ακόμη αναρωτιόμαστε το γιατί!Αυτό που με απασχολεί είναι το ότι πλέον ακόμη και απλές γνωστές να με πάρουν τηλέφωνο να πάμε για βόλτα ή περπάτημα, ενώ λέω ''ναι'' και βγαίνω, κατά βάθος δυσανασχετώ και δεν θέλω να πάω. Ενώ μαζί τους είμαι ομιλητική, είμαι κοινωνική, αισιόδοξη, τις ακούω, συζητάμε όσα τις απασχολούν κλπ (με φωνάζουν ''ψυχολόγο'' και μου λένε ότι είμαι ο πιο θετικός άνθρωπος που έχουν γνωρίσει κλπ), μόλις κανονίσω κάτι μαζί τους, αισθάνομαι ότι δεν θέλω να το κάνω και το κάνω σαν αγγαρεία. Έχω συνειδητοποιήσει ότι ουσιαστικά όλες οι παραπάνω εμπειρίες μου αφήσανε τραυματικά συναισθήματα και αντιδρώ προστατευτικά, μη θέλοντας να δημιουργήσω δεσμούς φιλικούς με άλλες κοπέλες. Έχω συμβουλευτεί ψυχοθεραπευτή, κι όμως μου είπε ότι δεν χρειάζομαι περαιτέρω ανάλυση και ότι είναι καλό να συνεχίσω να ζω όπως πραγματικά με εκφράζει.Εντούτοις με κοπέλες από τον κύκλο του συντρόφου μου έχω αναπτύξει πολύ καλές σχέσεις. Όταν με προσεγγίζουν άτομα από το δικό μου κύκλο για παρέα, δυσανασχετώ. Π.χ. τώρα με πήρε μια παλιά συμμαθήτριά μου τηλ. να πάμε για περπάτημα το απόγευμα. Έχω καταλάβει ότι με παίρνει τηλ. όποτε βγαίνει και ο δικός της να δει κανέναν αγώνα, κι επειδή δεν έχει τι να κάνει μου λέει να βγούμε. Δεν με έχει πάρει ΠΟΤΕ με δική της πρωτοβουλία, μόνο όταν συνδυάζει ανάλογες μετακινήσεις με το αγόρι της. Με εμπιστεύεται μεν και συζητάμε ό,τι την απασχολεί, όμως τελευταία αισθάνομαι ότι δεν θέλω ειλικρινά πολλά πάρε δώσε. Είναι υπερβολικά τυπική (πχ θα με πάρει τηλ. κάθε εβδομάδα όχι επειδή ενδιαφέρεται, αλλά για να δείξει ότι είναι καλή φίλη, μου έχει πει ότι το κάνει σε άλλους, οπότε γιατί όχι και σε εμένα;)Θέλω να ξεκόψω. Δεν θέλω πολλά πάρε δώσε με γυναίκες. Ζηλεύουν, σχολιάζουν, θάβουν, προδίδουν. Έχω κάνει πολύ καλύτερη παρέα με άντρες και επιμένω ότι είναι πολύ ανώτεροι στο θέμα της φιλίας. Τι είναι τελικά για το καλό μου το σωστό;Να ακυρώσω την σημερινή βόλτα όπως και όλες τις επόμενες; Αφού δεν μου βγαίνει ρε παιδί μου... Από την άλλη δεν έχω να κάνω και κάτι άλλο σήμερα το απόγευμα. Να πάω και απλά να εστιάσω στην βόλτα (τοπίο, καθαρός αέρας, φυσική κατάσταση με περπάτημα κλπ);