ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρέπει να τα πω αυτά,να τα βγάλω απο τον οργανισμό μου,ή μαλλον έπρεπε να τα είχα πει πριν 6 μήνες,όταν σας αποχαιρετήσα για τελευταία φορά.Σας αποχαιρέτησα ναι,αλλά ένα κενό έχει παραμείνει,κάτι δεν έχει κλείσει και εγώ το έθαβα και το έθαβα γιατί δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω,και να που τώρα ξέσπασε.Ξέσπασε στο πιο μεγάλο ψυχολογικό επεισόδιο της ζωής μου,εν καιρώ εξεταστικής.Πήρα λοιπόν,τη μεγάλη απόφαση να φύγω,να αφήσω ολα όσα έχτισα ενα χρόνο και να ξεκινήσω απο το μηδεν..Μαζί με ολα αυτά που έχτισα,ήρθατε στις ζωή μου εσείς οι τρεις,τρείς υπέροχες φίλες να τα περάσουμε ολα μαζί.Πολύ έντονα συναισθήματα,πολλές αξέχαστες στιγμές,πολλά κλάματα,ενας γεμάτος χρόνος που αξιζε γιατί γνώρισα εσας.Και αγαπησα τόσο μα τοσο πολύ το είναι σας,ειλικρινείς και αθώες ψυχές.Η κάθε μια διάφορετικη,παράξενη αλλά με τον δικό της τρόπο.Έφυγα λοιπόν,και συνεχισε η καθεμιά παρακάτω τη δική της ζωή,εσείς μαζι εγώ μόνη..Έφυγα υπο καλές συνθήκες,είχαμε μόλις γυρίσει από διακοπές,είσασταν καλά ήμουν και εγώ καλά...Και είπαμε πως θα τα λέμε.Και δεν είπα ποτέ όλα όσα ήθελα,και τώρα είναι λιγο άκυρα,λίγο εκτός τόπου και χρόνου.Λοιπόν,ξέρω πως δεν έδειχνα τα πάντα,ξέρω πως πολλές φορές δεν φέρθηκα σωστά,πως υπήρξα εγωίστρια και σπαστική αλλά σας αγάπησα με ολη μου την καρδιά.Ήσασταν τα πρώτα άτομα που ήρθα κοντά και μου λείπετε απίστευτα...πονάω που δεν μιλάμε,πονάω που έχουμε χαθεί,ποναω που δεν ειμαι μαζί σας στις δύσκολες ωρες,υπάρχει και η απόσταση ανάμεσα.Αλλά ξέρω πως ειστε καλα και προχωράτε,και αυτό μου αρκεί.Ίσως καποια στιγμή να επανασυνδεθουμε..