ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να ζήσεις μάνα μου να είσαι πάντα γερός.......με αυτή την κουβέντα και με δυο φιλιά σβουριχτά στο μάγουλο η θεία Τασία μου έβαλε μέσα στο σακάκι μου τη μέρα του γάμου μου ένα φακελάκι με δυο λίρες. Γιατί έτσι είχε μάθει έτσι έπρεπε. Η Θεία Τασία που είχε παντρευτεί τον αδερφό της μητέρας μου και είχε νιώσει την οικογένεια του σα δική της από την πρώτη στιγμή. Παρούσα πάντα σε δεύτερο αλλά βασικό ρόλο. Στις χαρές και στις λύπες της οικογένειας έβγαζε όλη τη δουλειά. Στο θάνατο του πατέρα μου ήρθε με τα πόδια στις δυο το πρωί στο Σισμανόγλειο για να μην είμαστε μόνοι μας "που να το βρω το ταξί τέτοια ώρα μάνα μου;". Η θεία Τασία που είχε μείνει χήρα από τα 40 της και κατάφερε και κράτησε το μαγαζί του θείου μόνη (παρά τα σχόλια και τις προβλέψεις ολονών που της έλεγαν να το κλείσει γιατί δε θα τα κατάφερνε ) και μεγάλωσε δυο παιδιά λεβέντες. Και έτρεχε για όλους και για όλα. Και τώρα που έφυγε θα μας λείψει όλους. Γιατί δε θα υπάρχει πια η καβάτζα. Δε θα υπάρχει ο ακούραστος άνθρωπος που έτρεχε και δεν περίμενε ούτε ευχαριστώ. Να είσαι καλά εκεί που πας θεία Τασία και σε ευχαριστώ για όλα. Για τα γλυκά που έφτιαχνες και έφερνες στα πάρτυ μου, για τα τραπέζια στο πεντακάθαρο σπίτι σου που μύριζε άζαξ λεμόνι και γλυκό ψημένο, για τα δώρα για τα χαρτζηλίκια για τα τηλέφωνα οταν ημουν φαντάρος και τα δεματάκια με τα ανορθόγραφα σημειώματα και τα διπλωμένα σε φάκελο πεντοχίλιαρα (γιατί έτσι κάνουν στους στρατιώτες μάνα μου τους στέλνουν πράματα)για τα πάντα. Θα μου λείψεις..........βιάστηκες όμως να φύγεις ρε θεία Τασία βιάστηκες πολύ. Και μας πόνεσες όλους ψυχή μου.