ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σπουδάζω εδώ και δύο χρόνια σε σχετικά υψηλόβαθμη σχολή της Φιλοσοφικής. Στην Γ' Λυκείου, επέλεξα το συγκεκριμένο τμήμα εντελώς παρορμητικά. Είχα τα μόρια, είχα και ένα προσωρινό "ψώνιο" με το αντικείμενο και κάπως έτσι πέρασαν δύο χρόνια. Από τα 26 μαθήματα, χρωστάω ακόμη τα 16. Το ενδιαφέρον μου έσβησε, η σχολή δεν με "τραβάει" πια. Είναι δύσκολη και χωρίς μεράκι, δύσκολα μπορεί κανείς να αποφοιτήσει. Δεν ξέρω τι να κάνω... Όσες λύσεις σκέφτομαι είναι δύσκολες ως προς την υλοποίησή τους... Να αλλάξω σχολή συμπληρώνοντας του χρόνου το καλοκαίρι ένα μηχανογραφικό με 10%; Θα έχω χάσει τρία χρόνια από τη ζωή μου & θα με περιμένουν άλλα 4 στη νέα μου σχολή. Να κάνω κατατακτήριες μετά το πέρας των 4 (και βάλε) χρόνων στην τωρινή μου σχολή; Μας κάνουν 6 χρόνια σπουδών... Να τα παρατήσω όλα και να φύγω; Αν δεν έχεις ελπίδα με πτυχίο, τότε χωρίς πτυχίο δεν έχεις στον ήλιο μοίρα... Και εκτός αυτού, θέλω πραγματικά να πάρω ένα πτυχίο. Έχω ψαχτεί πολύ, αλλά δεν με τραβάει τίποτα... Σκέφτομαι, κάνω λίστες με όλα τα επαγγέλματα που μου έρχονται στο μυαλό & τίποτα δεν με ελκύει... Νιώθω πως δεν έχω ταλέντο σε τίποτα, πως σε τίποτα δεν είμαι καλή... Ψάχνω να βρω τον εαυτό μου, να ανακαλύψω τι μπορώ να κάνω, τι θέλω να κάνω, αλλά το άγχος καλύπτει τα πάντα στο τέλος και μένω μόνη σε ένα δωμάτιο προσπαθώντας να καταλάβω τι σ***ά θέλω από τη ζωή μου...