ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
16.9.2021 | 06:54

Απελπισία

Γειά σας. Είμαι 30 χρονών, κοπέλα. Με έχει πιάσει τρελή απελπισία στο θέμα εργασίας και οικογένειας. Παίρνω το βασικό μισθό όπως πολλοί άνθρωποι και δεν φτάνει ούτε για σπόρια, πόσο μάλλον να νοικιάσω μόνη. Τα χρόνια μου περνάνε και δεν βλέπω να βελτιώνεται κάτι σε σημείο που να μπορώ να είμαι αισιόδοξη. Το θέμα είναι όμως ότι πάντοτε ήθελα να καταφέρω να κάνω ένα παιδάκι. Δυστυχώς δεν το βλέπω έτσι όπως πάει, καθώς θέλω να το κάνω και μόνη μου, χωρίς γάμο. Θα ήταν ανεύθυνο να το τολμήσω χωρίς να μπορώ να ανταπεξέλθω οικονομικά. Νιώθω ότι αν δεν κάνω αυτό το όνειρο μου πραγματικότητα δεν θα έχει νόημα ή σκοπό η ζωή μου...τι να κάνω???
5
 
 
 
 
σχόλια

Δεν ειμαι στην ιδια φαση αλλα εχω πολλες φιλες που νιωθουν ετσι. Μερικες σκεψεις 1. Ειναι ενστικτο σε εμας τισ γυναικες και σε αυτην την ηλικια χτυπανε καμπανακια (ακα Ορμονες!). 2. Ενας φιλος μου, αγορι γυρω στα 35, μου ελεγε προχθες πως εχει παψει να προσπαθει με κοπελες τησ ηλικιας του γιατι ειναι πολυ επικεντρωμενες στο να κανουν παιδι και "μπαινουν" πολυ παραξενα σε νεες σχεσεις. 3. Εχω μια φιλη που εκανε μωρο στα 52 (με εξωσωματικη)! 4. Το παιδι ειναι ομαδικο σπορ. Ναι, εσυ θα ηθελες να γινεις μανουλα και ναι εχεις ενστικτα και ορμονες, αλλα μια πραγματικα καλη φαση θα ειναι να εισαι ερωτευμενη με καποιον που μαζι θα απολαμβανατε αυτο το (αρκετα δυσκολο!) ενγχειρημα. μπλα, μπλα, μπλα

Ούτε να διανοηθείς να κάνεις παιδί μόνη σου αν δεν έχεις αρκετά λεφτά. Το παιδί δεν σου χρωστάει να ζει στερημενα, για να ικανοποιήσει τον εγωισμό σου. Και τα τσιτάτα τύπου τα παιδιά μεγαλώνουν μόνο με αγάπη, να πάνε να τα πουν σε παμπολους ενήλικες που μεγάλωσαν στερημενα (με αγάπη πάντα όμως) και στα απίστευτα κομπλεξ που κουβαλάνε λόγω αγαθών που ενώ για άλλους ήταν αυτονόητα, οι ίδιοι δεν τα είχαν. Και γνωρίζω αρκετούς τέτοιους. Για την απουσία πατέρα, δεν θα σχολιάσω, είναι μεγάλη κουβέντα και θα ξημερωσουμε.

Scroll to top icon