ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσες φορές γνώρισα κοπέλες και βγήκαμε ή και αργότερα κάναμε σχέση, ήταν πάντα μέσω dating app. Έχω 3 μήνες που χώρισα και ενδιαφέρομαι να γνωρίσω κάποια κοπέλα αλλά όσες φορές δοκίμασα δεν πέτυχε. Δε ξέρω αν εγώ είχα σταθεί τυχερός τις φορές που βγήκα και έκανα σχέση ή άμα χειροτέρεψε το πράμα λόγω περισσότερου ανταγωνισμού πάντως συνήθως στα dating app ή δε ψάχνουν κάτι σοβαρό και είναι πιο πολύ σε στυλ "οκ να βγούμε αλλά θα βγω και με άλλους 202927282988 ξέρω γω" ή δε θα απαντάνε/διαβάζουν καν τα μηνύματά σου. Δεν έχω δοκιμάσει πέσιμο από κοντά (έστω να πιάσω συζήτηση στο άκυρο) για διάφορους λόγους, κυρίως λόγω ανασφάλειας (δε με θεωρώ και τόσο όμορφο οπότε κακή αυτοπεποίθηση) και άγχους. Σε 2 μήνες περίπου θα πάω σε ένα δημόσιο ΙΕΚ και επειδή αποφάσισα να μη το ξαναεπιχειρήσω διαδικτυακά μιας και δεν οδηγεί πουθενά, σκέφτομαι αν τύχει και γνωρίσω κάποια ενδιαφέρον κοπέλα -χωρίς να πιέσω καταστάσεις, να βγει τελείως αυθόρμητα η γνωριμία- να μιλάμε και άμα δούμε οτί ταιριάζουμε βλέποντας και κάνοντας, χωρίς βιασύνες. Το θέμα είναι οτί δε ξέρω πως να πιάσω τη κουβέντα, μπορώ στο άκυρο να ρωτήσω κάτι π.χ αλλά δυσκολεύομαι απίστευτα πολύ να το φέρω σε πιο προσωπικό επίπεδο. Αν π.χ ρωτήσω κάτι σε κάποια που μου τράβηξε το ενδιαφέρον, δε ξέρω πως να φτάσω στο να της δώσω το χέρι, να της πω το όνομά μου και μετά λίγο πολύ θα έχουμε μία αρχική αφετηρία, μία βάση απ'όπου θα συνεχιστεί και όπου βγει. Συνέχεια τα υπεραναλύω και σκέφτομαι χίλια δύο, π.χ άμα έχει σχέση, άμα δε της αρέσει ο τρόπος που τη προσέγγισα, άμα πω κάτι που το βρει άκυρο, άμα χίλια δυο. Ξέρω πως δεν είναι σωστό να το μεγαλοποιώ τόσο απλά αισθάνομαι πως επειδή βρίσκομαι σε μία ηλικία (26) που όσο να πεις, μερικά πράματα θεωρούνται δεδομένα, υστερώ πολύ στην διαπροσωπική επικοινωνία από κοντά ενώ διαδικτυακά είναι τόσο εύκολο να γράφεις ό,τι νιώθεις προβάλλοντας τα σωστά μηνύματα, έχοντας το κατάλληλο χρόνο να σκεφτείς κάτι ενδιαφέρον να πεις (σε αντίθεση με τον αυθορμητισμό της στιγμής, από κοντά) και έχω μεγαλύτερη άνεση στο γραπτό λόγο απ'ότι στον προφορικό λόγω δυσλεξίας και παλιού προβλήματους ομιλίας που δεν έφυγε τελείως. Δε ξέρω τι συμβουλές θα μου δώσετε αλλά σας ευχαριστώ πραγματικά μόνο και μόνο για τη καλή θέληση του να διαβάσετε το πρόβλημά μου, επειδή ακούγεται πολύ απλοϊκό μεν για κάποιον που έχει μία κάποια εμπειρία στο να μιλάει/γνωρίζεται από κοντά, αλλά για έναν αντικοινωνικό εσωστρεφή με δυσλεξία όπως εγώ, είναι μεγάλο πρόβλημα. Και νιώθω επίσης λίγο σε φάση "ή τώρα ή ποτέ" επειδή άμα τώρα δεν καταφέρω να το αντιμετωπίσω, σίγουρα μετά θα είναι αδύνατον και είναι ιδανικό περιβάλλον ένα δημόσιο ΙΕΚ με την άποψη οτί όλοι όσοι φοιτούν είναι κατά μέσο όρο στην ηλικία των 18-24 οπότε πολλές ευκαιρίες για γνωριμία, αρκεί να εκμεταλλευτείς σωστά το timing. Αν δηλαδή είχα το μυαλό του τώρα στα 13-14 θα πήγαινα κατασκήνωση επειδή και εκεί αντίστοιχα θα υπήρχαν άτομα κοντά στην ηλικία μου. Ευχαριστώ για μία ακόμα φορά!!