ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μερικές φορές αναρωτιέμαι πώς αισθάνονται και οι άντρες.Κουβαλάνε αυτό το άγχος του ότι πρέπει να είναι κυνηγοί από πολύ μικροί και δεν ξέρω πόσο τους πιέζει αυτό.Δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι θέλω ο άντρας να κάνει το πρώτο βήμα, κυρίως όμως γιατί φοβάμαι μήπως νιώσει ευνουχισμένος αν το κάνω εγώ.Δεν φοβαμαι τόσο πια, δεν ντρέπομαι τόσο πια. Όσο διατηρώ την αυτοπεποίθησή μου μπορώ να προσεγγίσω κάποιον που μου αρέσει. Αλλά αυτός ο κάποιος θα κολακευτεί; ή θα νιώσει λιγότερο άντρας; θα ξενερώσει που του την πέφτω πρώτη; ή θα τον βολέψει;Δεν ξέρω. Και δεν είναι ότι μπορώ να το καταλάβω κάπως.Ξέρω πως αυτό που φοβούνται οι άντρες και δεν κάνουν το πρώτη βήμα είναι η απόρριψη. Αλλά γιατί είναι τόσο φοβερό; Δεν είναι και κακό να σε απορρίψουν. Δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους.Αλλά ρε παιδιά, αν εμείς δεν κάνουμε το πρώτο βήμα, αν εσείς δεν κάνετε το πρώτο βήμα πώς θα συναντηθούμε κάπου;Γιατί αν πιστέψω ότι ''αν κάποιος άντρας θέλει κάποια πολύ δεν κολλάει πουθενά'', τότε μου χει συμβεί 2 φορές. Το 2010 και το 2014. Να το περιμένω 2018 τώρα;