ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοντεύω τα 30. Πέρασα μια ζωή γεμάτη από φιλίες. Σπούδασα γύρισα πίσω. Έχω 3 σχέσης μακροχρόνιες στη πλάτη μου δεν κράτησαν για πολλούς λόγους. Έφταιγαν και έφταιγαν.Και ήρθα στο σήμερα. Χωρίς δουλειά άρα χωρίς περιθωριο να ξοδεύω πολλά απ τα χρήματα που έχω στην άκρη, με συνεχόμενα όχι. Πρόσφατα χωρισμένη γιατί μετά από 1,5 χρόνο διαφωνούσα με πάρα συμφωνούσαμε σε πολλά. Χάθηκε βλέπετε ο έρωτας το πάθος. Περάσαμε πολλά και ξαφνικά μπουμ. Είπαμε να κρατήσουμε επαφή αλλά δεν γίνεται. Επίσης είναι πολύ καλό παιδί και ξάδελφος μιας φίλης μου που θεωρούσα κολλητή μου και μέσα απ αυτήν γνώρισα το παιδί. Και τώρα ανακαλύπτω πως ούτε φίλες έχω. Η μία (η ξαδέλφη του) είναι προφανές πως δεν μπορεί να συμπαρασταθει περισσότερο σε μένα και είναι κατανοητό. Αλλά την χρειάζομαι και πραγματικά με πονάει που δεν μπορεί να μου πει πχ τι να κάνω γιατί είναι ξάδελφος της και έρχεται σε δύσκολη θέση. Η άλλη σήμερα πήγε για καφέ με τον πρώην μου μαζί με το αγόρι της εφόσον ταίριαξαν όσο ειμασταν μαζί. Και ναι με πείραξε. Γιατί έχει μια βδομάδα που χώρισα και δεν έχει βρει ούτε μια ώρα για καφέ για μένα. Κι αυτή την χρειάζομαι. Μια αγκαλιά να μου πουν να μην φοβάμαι. Και επίσης ενώ ξέρουν ότι ειμαι κάπως κι οι δύο συνομιλούν μεταξυ τους.Νομίζω ότι απλά απέτυχα. Και δεν ξέρω τι να κάνω. Όλοι μου γύρισαν την πλάτη. Και δεν έχω να στηριχτω πουθενά. Τα πόδια μου δεν με βασταν. Απελπιστικά και δεν έχω κανέναν.