ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλο λάθη. Στα προσωπικά μου και στα επαγγελματικά μου. Πότε πια θα μάθω από τα λάθη μου; Πότε θα αρχίσω να πράττω το σωστό; Στα προσωπικά πάει στο καλό, όχι ότι δεν είναι σημαντικό κι αυτό αλλά στα επαγγελματικά είναι χειρότερα. Κάνω λάθη που δεν θα έπρεπε να κάνω. Τι δικαιολογία να δώσω τώρα που θα πρέπει να "απολογηθώ" στους ανωτέρους μου (;) ότι βιαζόμουν; ότι άργησε ο επόμενος να με καλύψει; (δεν έφταιγε αυτός) ότι σκεφτόμουν τελευταία στιγμή θα χάσω το μετρό; ότι γενικά δεν ήμουν απόλυτα συγκεντρωμένη για να κάνω κάτι πολύ απλό το οποίο το έχω ξανακάνει χωρίς λάθη αλλά αυτή την φορά δεν το έκανα, γιατί; Τποτα από όλα αυτά δεν είναι αποδεκτό. Λογικό. Το κακό είναι ότι μπορεί να δημιουργώ εντάσεις για ηλίθιους λόγους και το φταίξιμο να είναι δικό μου. Και χθες και σήμερα, όλο λάθη. Κάθε μέρα λάθη. Πότε θα με δω να βελτιώνομαι; Το κυριότερο όμως είνα να το δουν οι ανώτεροί μου. Αισθάνομαι πως αντί να γίνομαι καλύτερη γίνομαι χειρότερη. Σχεδόν κάθε μέρα μου αναθέτουν και από ένα νέο project. Δεν είμαι σχεδόν καθόλου συνεπής. Πρέπει να δώσω ένα deadline για ένα project το οποίο δεν έχω ιδέα πότε θα έχω έτοιμο διότι συναντάω μπροστά μου κάποια σφάλματα. Το έχω αναφέρει αλλά επιμένουν. Σήμερα ολοκλήρωσα τα tasks που μου είχαν αναθέσει, τα οποία έπρεπε να τα είχα ολοκληρώσει πριν μία -ίσως και παραπάνω- εβδομάδα. Καθυστέρηση και λάθη. Επιπλέον, κάνω σωστούς ελέγχους αλλά παρόλα αυτά ζητάω ανώτερη βοήθεια η οποία ωστόσο είναι περιττή. Έλλειψη αυτόπεποιθησης. Δεν θα έπρεπε να έχω. Ας είναι ο χαρακτήρας μου έτσι, στην δουλειά πρέπει να είμαι 101% σίγουρη. Μα πάνω από όλα τίποτα δεν μένει κρυφό.