ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μια σχέση, χρόνια, στην αρχή ήταν τοξικη και χωρισαμε αλλά μου άφησε μεγάλη πληγή. Ξανά προσπαθήσαμε, τώρα ειμαι με το ίδιο άτομο, δεν μπορώ να εξηγήσω ποσο τον αγαπάω, είναι αληθινή αγάπη. Δεν αντεχω άλλο όμως, δεν μπορώ την συμπεριφορά του. Με πληγώνει. Αρχικά δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, δεν θα το παίξω ιδανική σχέση, έτσι είναι, δεν υπάρχει, γιατί έχει υπάρξει προηγούμενο από μέρους του βέβαια, πριν χρόνια αλλά δεν μπορώ να το ξεχάσω. Δίνω τα πάντα για εκείνον, θυσίες που στοιχίζουν σε εμένα, ενώ αυτός μου είπε επειδή τώρα πάει διακοπές κάποιες συγκεκριμένες μέρες επειδή έχει πάρτι στο νησί που θα πάει να μη πηγαίνω να τον βλέπω να κανονίζω άλλες μέρες. Γενικά προτιμάει την παρέα του ή κοιτάει τον εαυτό του όταν επρόκειτο να κάνουμε κάτι μαζί. Εγώ όμως δεν μπορώ, πάντα είναι η πρώτη μου επιλογή. Οι καυγάδες πλέον απανωτοί. Από την άλλη δεν μπορώ να τον χωρίσω, απλα δεν μπορώ να χωρίσουμε. Δεν θα αντεξω, και το λέω με σιγουριά. Ειμαι άρρωστη πλέον με αυτή τη σχέση και το ξέρω. Γιατί βρίσκομαι κάπου που δεν με σέβονται αλλά εγώ τον αγαπάω, και όταν βρίσκομαι μαζί του νιώθω ευτυχισμένη, αλλά με ολα αυτά που μου κανει με φέρνει απευθείας και στην πιο άσχημη ψυχολογική θέση. Υπάρχει λύση άραγε;