ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τις τελευταίες μέρες μου ήρθαν πικρές αναμνήσεις. Όλο γυρίζουν στο μυαλό μου. Σκεψεις και γεγονότα που δεν εξομολογήθηκα ποτέ. Που τα κρατούσα για τον εαυτό μου. Στους γύρω μου πάντα βράχος. Σκληρή. Και όμως πονάω! Πονάω!Ξέρεις τι είναι να γυρίζει σπίτι ο άντρας σου, ο πατέρας των παιδιών σου και να μυρίζεις το άρωμα μιας άλλης; Να σε αγγίζει και να ανατριχιάζεις απο αηδία; Και εσύ να μένεις εκεί και να παλεύεις με δαίμονες για να μην καταλάβει κανένας τίποτα. Και στο τέλος να γίνεσαι όντως σκληρός, απάνθρωπος. Και να καταλήγεις να προκαλείς εσύ πόνο στους ανθρώπους για τους οποίους το υπέμεινες όλο αυτό, στα παιδιά σου. Όλα για να μην πονέσουν ή απλά για να κρατήσω το σκληρό μου προφιλ; Δεν ξέρω. Μπορεί και να είναι γιατί φοβήθηκα απλά να μη σε χάσω. Γιατί είδα πόσο πολύ αγαπάς μια άλλη γυναίκα και αυτόματα την μίσησα απο φόβο να μη χάσω μερίδιο της αγάπης σου. Απο φόβο να μη σε πονέσει όσο πονούσα τόσα χρόνια. Εθελοτυφλούσα. Δεν κάθισα ποτέ να δω πόσο σε αγαπάει, ούτε να σκεφτώ οτι εγώ είμαι η μάνα και αυτή η γυναίκα σου. Απλά την μίσησα και προσπάθησα να την απομακρύνω.Τελικα; Εκείνη, ενα "παιδί" με ταρακούνησε. Με έκανε να ανοίξω την ψυχή μου και να βγάλω λίγη απο τη μαυρίλα. Και θέλω μονο να σε ευχαριστήσω και να σε ρωτήσω "πως μπορείς";;;Δ.Κ.