ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πόσα πράγματα δεχόμαστε ως "φυσιολογικα" μέσα στην ρουτίνα της καθημερινότητας μας, που πραγματικά δεν είναι. Εικόνες ασχημιας παντού γύρω μας που προσπερναμε, κλείνοντας τα μάτια με ιδιαίτερη ευκολία. Μοιάζει σαν να είναι ανούσιο να το σκέφτεσαι όλο αυτό, και φυσικά θα σου πουν "μα σε αυτόν τον σάπιο κόσμο ζεις, πρέπει να το αποδεκτεις, να επιβιώσεις". "Έτσι είναι οι δουλειές, σε εκμεταλευονται οι περισσότεροι". "Έτσι οδηγούν όλοι, σαν τους τρελούς, βριζοντας". "Έτσι είναι οι άνθρωποι, παρτακηδες, ιδιοτελεις, χωρίς να αγαπούν ουσιαστικά, κοροιδευοντας." Οχι, δεν μπορώ να τα αποδεκτω όλα αυτά, όχι δεν μπορώ να αναισθητοποιηθω. Με πληγώνει η ανηθικοτητα, η κακοποίηση (κάθε είδους), με πληγώνει ο εγωισμος. Δεν θέλω να φτιάξω άμυνες και πανοπλιες για να μην περνάει τίποτα μέσα μου και να γίνω ένα αψυχο ρομπότ. Ας είμαι μια ζωή με πληγές και ευαισθησίες, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.