29.8.2018 | 18:06
Απλά δεν.
Δεν μπορώ άλλο να κάνω τη διαδρομή σπίτι δουλειά και το αντίστροφο και να μην τον συναντώ εξαιτίας της απόστασης να με πάρει μια αγκαλιά και να μου δώσει ένα τρυφερό φιλί.Δεν μπορώ άλλο να αναρωτιέμαι όλη τη μέρα αν φλέρταρε άλλη γυναίκα στη δουλειά του ή στον δρόμο και να με βγάζει τρελή, παράλογη και γκρινιάρα.Δεν μπορώ άλλο να χάνεται και να μην σηκώνει το τηλέφωνο ή να επικοινωνεί μαζί μου ελάχιστα, όταν ξεκλέψει λίγο χρόνο.Δεν μπορώ άλλο να ζω μες στην ανασφάλεια ότι είμαι κατώτερη ή λίγη από αυτόν. Συνεχώς μου επιδεικνύει τα πτυχία του και με συγκρίνει μορφωτικά με άλλες γυναίκες.Δεν μπορώ άλλο ούτε και τη σύγκριση όσον αφορά την εξωτερική μου εμφάνιση. Πάντα θα βρίσκει μια καλύτερη από μένα και θα με παρατάει. Μέχρι να μαλώσει μαζί της και να γυρίσει ξανά πίσω σε μένα.Δεν μπορώ άλλο. Δεν είναι σχέση αυτή. Νιώθω γυναικούλα μαζί του, αλλά τον αγαπώ πολύ. Όταν χαμογελάει ή είναι άρρωστος, μοιάζει με μικρό κι αθώο παιδί.