ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχει 33 μερες που πεθανε ο παππους μου. Νεος 66 ετων..μια δεκαετια τουλαχιστον ακομα μπορουσε να κανει οσα ειχε υποσχεθει στη γιαγια μου. Δεν μπορω να περιγραψω τι νιωθω..βλεποντας και την γιαγια να μην ειναι οπως πριν και να της λειπει στο σπιτι και την μαμα μου να ξερω πως στεναχωριεται αλλα να μη το δειχνει τοσο μπροστα μας, να εχει να σκεφτει τοσα πολλα για εμας τα παιδια της. Προσπαθω να ξεχνιεμαι αλλα οταν το θυμαμαι μου ειναι πολυ δυσκολο. Σπουδαζω ψυχολογια και πολλοι συγγενεις νομιζω πως πιστευουν οτι εφοσον το σπουδαζω θα βρω εγω τροπο πιο ευκολα να μη στεναχωριεμαι. Λογικο να ξερω κατι παραπανω αλλα εφυγε ενας δικος μου ανθρωπος..νιωθω οπως ολοι. Επισης φιλοι μου που δεν το εχουν ζησει λενε να στηριξω την γιαγια και την μαμα που για αυτες ειναι μεγαλο το πληγμα και εννοειται πως ειναι αλλα θελω απλα να τους πω πως εχω βαρυ φορτιο και να το σκεφτομαι και να προσπαθω να το παιζω πιο ανετη χωρις να ειμαι για να μη τους στεναχωρω παραπανω. Εννοειται εγω ακομα δεν μπορω να τις καταλαβω γιατι δεν ξερω πως ειναι να χανεις πατερα η συζυγο αλλα πρωτη φορα βιωνω θανατο και μου ειναι και μενα δυσκολο. Εχω τοσο αγχος και στεναχωρια εδω και 2 μηνες που δεν σταματαει η τριχοπτωση..θελω να βρω τροπους να μην αγχωνομαι για ολα..να το αποβαλλω.Η ζωη συνεχιζεται λενε αλλα θελει χρονο και το κενο στο σπιτι δεν θα αναπληρωθει ποτε..παντα κατι θα λειπει. Μεσα απο τις αναμνησεις παντα θα σε θυμομαστε παππου και απο τις φωτογραφιες θα σου μιλαμε. Λογικα εκει που βρισκεσαι τωρα θα εισαι καλυτερα..το ευχομαι δηλαδη! Εμεις δεν σε ξεχναμε ποτε..οπως μας ειπες δεν θα κλαιμε αλλο!