ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν. Μεγάλωσα με την εξής ιδέα, πως δεν είμαι αρκετά καλή για τους άντρες. Τώρα στα 18 είμαι σε θέση να δηλώσω:Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω πως δεν έχω κάνει σχέση όχι γιατί είμαι ένα χάλι και μισό, αλλά γιατί ποτέ δεν μπορώ να κάνω την πρώτη κίνηση. Γιατί πάντα αμφιβάλλω πως ο άλλος με θέλει, γιατί είμαι πολύ ειρωνική, γιατί δεν ρίσκαρα ποτέ από τρόμο ότι θα φάω χυλόπιτα.Μου πήρε ακόμα περισσότερο καιρό να το πάρω απόφαση πως τα στάνταρντς των αντρών δεν είναι επικριτικά. Δε κάθεται ο άλλος να με κοιτάει ως ανώτατος άρχων του κόσμου και να σκέφτεται "χα, αυτή πιάνει 43% της λίστας μου με απαραίτητα κριτήρια για γκόμενες". Αλλά ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα; ότι απο ένα μήνα πριν, όταν αποφάσισα πως θα την πέσω σε κάποιον άμα μου αρέσει, δεν έχω βρει κανέναν. Το κάρμα της ξενέρωτης. Αναρωτιέμαι αν, όταν ξαναδώ (σε ένα μήνα) καποιον που γνώρισα για λίγο αλλά μου άρεσε πολύ, αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω να εκφραστώ, και να ρισκάρω την τρομακτική φράση "μου αρέσεις".