Θα πρέπει να καταλάβεις ότι τα περισσότερα που νοιώθεις ειναι παιχνίδια του μυαλού. Ίσως να ήταν καλό να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό (π.χ. ψυχολόγο, μια γραμμη στήριξης), να σε καθοδηγήσει στον πώς να δημιουργήσεις τον δικό σου μηχανισμό αντιμετώπισης των σκέψεν αυτών και να σπάσεις τον φαυλο κύκλο του : σκέφτομαι, αγχώνομαι, φοβάμαι, σκέφτομαι χειρότερα πράγματα/επανατροφοδοτώ το άγχος μου. Με τον καιρό θα μάθεις να τα διαχειρίζεσαι σε τέτοιο βαθμό που δεν θα επηρεάζουν την καθημερινότητά σου. Δες και εσύ επίσης κάποια πράγματα αντικειμενικά και όχι υποκειμενικά, μην γενικέυεις καταστάσεις π.χ. όλοι μου λένε, όλοι κάνουν, κανένας δεν, όλη μου τη ζωή κλπ., και βρες πράγματα που σε χαροποιούν και δώσε τους παραπάνω σημασία και νόημα στην καθημερίνη ζωή σου.
12.1.2019 | 11:38
Από τότε που πήγα πρώτη γυμνασίου...
...δεν έχω χαλαρώσει από τις σκέψεις μου. Συνέχεια αγχώνομαι για κάτι. Άλλες φορές για κάτι ασήμαντο και άλλες για πάρα πολύ σοβαρά θέματα. Τώρα πηγαίνω τρίτη λυκείου και ακόμα έχω διάφορα θέματα. Δεν μπορώ να ηρεμήσω. Είμαι διαρκώς με μια απαίσια διάθεση ή ένα τρομερό άγχος. Θέλω να σταματήσει όλο αυτό. Βαρέθηκα να αισθάνομαι ότι δεν ζω. Γιατί αυτό συμβαίνει. Απλά υπάρχω. Νιώθω ότι δεν είμαι ευτυχισμένη και πολλές φορές πιστεύω ότι ούτε και θα γίνω ποτέ μου. Η μοναδική περίοδος (2 μήνες περίπου κράτησε) ήταν η περίοδος που μου άρεσε κάποιος (και που τελικά δεν έγινε τίποτα μεταξύ μας). Μόνο τότε που ήμουν ερωτευμένη ένιωθα πραγματικά ελεύθερη!! Θέλω να ξανανιώσω ελεύθερη από τις σκέψεις μου. Όχι ντε και καλά να ερωτευτώ, αλλά να αισθανθώ ωραία με τον εαυτό μου. Πράγμα πανδυσκολο για μένα.. Περνάω χάλια τα εφηβικά μου χρόνια. Ελπίζω να αλλάξει στο μέλλον. Γιατί αυτό ΔΕΝ είναι ζωή.
1
