18.11.2012 | 11:54
αποφάσεις
η άρνηση του ηχεί ακόμα στα αυτιά μου και φέρνει δάκρυα.η απόρριψη πονάει. η εικόνα του, ο τρόπος που στεκόταν την ώρα που απαξίωνε αυτό που είχαμε, ακόμα δεν έχει φύγει από τα μάτια μου. έκλαψα,θύμωσα κρυφά του. και θυσιάζοντας ακόμα ένα βράδυ για εκείνον, το τελευταίο, παίρνω και εγώ τη δική μου απόφαση να τον ξεπεράσω, να το προσπεράσω, να τον ξεχάσω. δεν είναι εύκολο μα δεν έχω επιλογές. πονάει. πιθανόν να έπρεπε να το έχω κάνει πιο νωρίς. οι ελπίδες όμως είνα αυτές που σε κρατάνε εκεί. τώρα που και η τελευταία έσβησε.....τώρα θα κάνω το επόμενο μου βήμα. θα τον διαγράψω.