ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα την άποψη σας...Είμαι με ένα παιδί εδώ και 1,5 χρόνο περίπου...Απο την πρωτη στιγμη που βρεθηκαμε ταιριαξαμε αρκετα,στις ιδεες, τις αποψεις, και κυριως τον τροπο σκεψης....Εχουμε ομως και οι 2 υπερβολικα εντονους χαρακτηρες με αποτελεσμα πολλες φορες την τριχα να την κανουμε τριχια και να μαλωνουμε πολυ ομως στο τελος παντα τα βρισκαμε και ημασταν καλα.Απο την δικη μου πλευρα πιστευω οτι κανω λαθος διοτι ευκνευριζομαι για χαζομαρες και παντα ψαχνω λογους να του την πω και να τον παρατηρησω απο μεριας του ειναι γνωστο οτι εχει θεμα με τον θυμο του και εκνευριζεται κ αντιδρα αμεσα και εντονα...Το θεμα ειναι οτι εγω ολη την χρονια τραβουσα ενα μεγαλο μανικι το οποιο ομως εξελιχθηκε καλα και τα καταφερα στο τελος. Τωρα ηρθε η σειρα του να ειναι πολυ πιεσμενος και να εχει πολλα νευρα ..Το αποτελεσμα ειναι να μαλωνουμε κυριολεκτικα συνεχεια και να λεγονται απο την μερια του πολλες και ασχημες κουβεντες.Εγω δυστυχως θεωρω οτι απλα κανει πολυ μεγαλο ζητημα ασυμαντα πραγματα...Τελος παντων εκεινος σημερα σε εναν καυγα μου ειπε οτι πουθενα δεν τον παω μπροστα και οτι εκεινος μονο μπροστα με πηγαινε αφου αποδειχθηκε οτι τα καταφερα. Και ρωταω ο καθενας δεν ειναι υπευθυνος για την επιτυχια και την αποτυχια του; Και αυτος με εκανε κομματια μεσα στην χρονια αλλα εγω τα μαζευα κ προχωρουσα κρατωντας μονο τα θετικα της σχεσης οπως την καθημερινη υποστηριξη κτλ εκεινος γιατι να με κατηγορει οτι αν τωρα αποτυχει θα φταιω εγω γιατι του σπαταλαω χρονο με τα μαλωματα; Και επισης μηπως δεν ειναι σωστο να μενω με εναν ανθρωπο που με την πρωτη ευκαιρια με γειωνει με μειωνει απιστευτα μου ριχνει ολες τις ευθυνες και τελικα μεταφερει τα προβληματα της δουλειας του στο σπιτι μας;