ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω απογοητευμένη αυτό το διάστημα και ζηλεύω πολλά τριγύρω μου. Είχα μια σχέση εδώ κ 2.5 χρόνια και περίμενα να μας πάει κάπου παραπέρα, να συζήσω μαζί του...κάπως να εξελιχθεί μετά από τόσο καιρό αυτή η σχέση...όλο λόγια ...και "σ'αγαπώ και σε θέλω...και μαζί θα είμαστε και όλο κάνε υπομονη...". Δεν ήταν μικρός ...35 έμενε με τους γονείς του και είχε δουλειά...αντιθέτως εγώ λιγο μικρότερη χωρίς να εχω καταφέρει να πάρω ακομα το πτυχίο και με δουλειες ανασφάλιστες διοτι κανείς μεχρι στιγμής δεν με έχει ασφαλήσει...! Αλλά το τελευταίο διάστημα κ ανεργη. Παρόλα αυτά δεν με σταματούσε η ιδέα του να είμαι μαζί του και να ζήσω μαζί του...ίσα ίσα θα μου έδεινε κουράγιο..να συνεχίζω να αγωνίζομαι...θα έιχα έναν άνθρωπο δίπλα μου που με πιστεύει οτι μπορώ να τα καταφέρω. ...έναν άνθρωπο που είχα ονειρευτεί να κάνω πολλά.Ενιωσα ότι με αποκοβε από τον κύκλο του...λες και ένιωθε για μένα άσχημα για το επιπεδο μου, ποτέ δεν έχω γνωρίσει κανενα φίλο ή γνωστό του...όλο λέει δεν έχει και ξαφνικά όταν θέλει να δει καποια φορά μπάλα ...ξαφνικά έχει φίλους...! Απέφευγε να με εμφανίζει στον κύκλο του! Είχε κ μια αδερφη παντρεμένη με παιδάκι...! ήθελα τόσο πολύ να έχω επικοινωνία μαζί τους...να εχουμε καλές βάσεις. Αλλά μάλλον για κανεναν απο τον κύκλο του δεν ήμουν η ιδανική! Απογοητεύομαι ...σκέφτομαι οτι πλέον ακομα και οι σχέσεις έχουν γίνει ενα βιογραφικό...εάν δεν είναι καλό όλοι σε αποδοκιμάζουν για το εαν μπορεις ακόμη και να κάνεις μία οικογένεια ! Ακόμα και αυτοί που μεγάλωσαν σε οικογένειες που είχαν μαμάδες νοικοκυρές. Τι κάνω λάθος πια! Δεν ζήτησα πολλά! Απλά να εξελισσόταν μια σχέση που υποτίθεται υπήρχε αγάπη...! Γιατί κουράζουν τόσο πολλοί την σχέση κάποιοι, γιατί μας φέρνουν σε ακρες καταστάσεις....; εαν δεν μας θέλουν να φέυγουν μετά από λίγο διάστημα γιατί μένουν για χρόνια σε μια σχέση;;