ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μιας και οι περισσότεροι εδώ εξομολογούνται τα ερωτικά τους, θα γράψω κ εγώ την ιστορία μου για όποιον έχει το χρόνο και τη διάθεση να τη διαβάσει με τον απογευματινό καφέ του και όποιος θέλει ας μου γράψει από κάτω και μια γνώμη.Πριν τρία χρόνια γνώρισα κάποιον που εξαρχής μου ξεκαθάρισε ότι δυσκολευόταν οικονομικά και δεν μπορούσε να προσφέρει πολλά σε εξόδους, διακοπές κτλ. Εμένα μου άρεσε και του είπα ότι δεν με πειράζουν αυτά και ότι θέλω να έχουμε μια όμορφη σχέση και να συνεισφέρουμε και οι δύο όπως μπορούμε.Τότε παρακολουθούσε ένα ΙΕΚ πληροφορικής και έβγαζε τα έξοδά του από το ελάχιστο χαρτζιλίκι των γονιών του. Εγώ τελείωνα το μεταπτυχιακό μου, του οποίου τα δίδακτρα έβγαζα δουλεύοντας για να μην επιβαρύνω τους γονείς μου, παρόλο που είναι υψηλόμισθοι και πολύ γενναιόδωροι απέναντί μου.Παράλληλα, έστελνα αιτήσεις για θέσεις εργασίας (όπως και τώρα) όπου μπορούσα και γενικώς κινητοποιήθηκα για το εργασιακό κομμάτι, ελπίζοντας ότι και ο ίδιος θα τελείωνε την πρακτική του και θα έδινε εξετάσεις για πιστοποίηση ώστε να προχωρήσει επαγγελματικά. Ωστόσο, όταν έφτασε να ξεκινήσει πρακτική τα παράτησε με το επιχείρημα ότι δε θέλει να δουλεύει χωρίς να πληρώνεται. Του είπα ότι οι περισσότεροι έχουν αναγκαστεί να κάνουν κάπου πρακτική και ότι είναι προαπαιτούμενο για να τελειώσει το ΙΕΚ, αλλά προτίμησε να αρχίσει να δουλεύει ντελίβερι, λίγες ώρες και όχι όλες τις μέρες. Όλα αυτά ενδεδυμένα με το μανδύα της κατάθλιψης, για την οποία ξεκίνησε και αγωγή, και με όλο τον υπόλοιπο καιρό χαμένο στον υπολογιστή με λολ, youtube, ξενύχτι και τα σχετικά. Και απάντηση για το οτιδήποτε: "δεν έχω λεφτά".Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι δε με πείραζε που ήταν φτωχός, αλλά ήθελα να δω ότι δεν είναι τεμπέλης κι ότι προσπαθεί. Επίσης, τότε ήμουν 24 και τώρα πέρασα τα 27, βλέπω τα χρόνια να περνάνε και προχωράω τη ζωή μου, ενώ αυτός που διάλεξα να είμαι μαζί του μένει στάσιμος, χωρίς κανένα εφόδιο, χωρίς στόχους, χωρίς αγγλικά, χωρίς πτυχίο, μόνο με το απολυτήριο του ΕΠΑΛ και δεν το λέω επειδή το υποτιμώ, αλλά επειδή με αυτές τις συνθήκες που επικρατούν έχω ανασφάλεια για το μέλλον και θέλω κάποιον δίπλα μου που να μπορούμε να στηριχτούμε ο ένας στον άλλον και όχι μόνο αυτός σε μένα. Επίσης άρχισε να μου μιλάει και για οικογένεια, όταν δεν μπορεί να καλύψει ούτε τα προσωπικά του έξοδα. Έχω δεθεί μαζί του μετά από τόσο καιρό, τον θέλω και δε μπορώ να τον αφήσω εύκολα αλλά κι αυτή η κατάσταση με απογοητεύει κάθε μέρα και πιο πολύ και δε ξέρω τι να κάνω.