ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 21 χρονόν, φοιτήτρια και πρίν λίγο καιρό έχασα τον μπαμπάκα μου (την μεγάλη μου αδυναμία) έτσι στα ξαφνικά χωρίς ακόμη να ξέρουμε τον λόγο. Όλο αυτό μου άλλαξε τη ζωή. Παράλληλα συνηδητοποιώ κάθε μέρα πως δεν υπάρχουν "άνθρωποι". Όλοι λειτουργούν με βάση το συμφέρον και εκεί που το παίζουν άγιοι, όλοι αποδεικνύονται σκάρτοι.Σήμερα τράκαρα μία κυρία έτσι για το τίποτα. Απλώς είχα βυθιστεί σε σκέψεις και δεν κοίταξα καν πίσω μου. Κανείς δεν έπαθε τίποτα αλλά νιώθω απίστευτη ντροπή για τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να βρω πλέον τι έχει νόημα στη ζωή. Θα θελα μόνο να ξέρω τι υπάρχει μετά τη ζωή και γιατί ζούμε σε αυτό το κόσμο ενώ όπου νάνε όλοι θα φύγουμε.Μόνο εγώ νιώθω έτσι;