ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν ξέρω αν ο τίτλος της εξομολόγησης μου συνάδει με αυτό που έχω να πω. Αφορμή στάθηκε η εξομολόγηση μιας φίλης της στήλης η οποία έγραψε ότι πονάει για τις αποτυχημένες εξωσωματικές και τις προσπάθειες που εκανε για να αποκτήσει παιδί.Εμένα μου συμβαίνει κάτι άλλο. Ανήκω στις τυχερές γυναικες (και το εννοώ αυτό). Έμεινα έγγυος χωρίς πρόβλημα και γέννησα πριν ενάμιση χρόνο περίπου ένα πανέμορφο και υγιέστατο κοριτσάκι που για εμένα είναι ο κόσμος όλος. Το πρόβλημα είναι ο άντρας μου. Ενα καλό παιδί από κλασική ελληνική οικογένεια . Το θέμα του είναι ότι δεν απέκτησε γιο. Οι πρώτες εξετάσεις που ειχα κάνει έδειχναν ότι το παιδί ΜΑΛΛΟΝ (του το τόνισε αυτό ο γυναικολόγος) είναι αγόρι και εκείνος το έδεσε κόμπο πως θα μάθει μπάλα στο γιο του πως θα τον παιρνει μαζι για σουβλάκια , στο γηπεδο κλπ. Οταν στην β επιπέδου αποκαλύφθηκε πληρως το φύλο του παιδιού........πάγωσε. Λες και κάποιος του ειχε υπογράψει οτι θα εχει γιο. Οταν ειδα το βλέμμα του με επιασαν τα δάκρυα. Τώρα μετά από τοσους μηνες (οκ ειναι καλος με τη μικρη - αυτό έλειπε άλλωστε) δε σταματάει να λέει "ε τι να κάνουμε δεν τα καταφέραμε να αποκτήσουμε γιο", κάνει ανόητα σχόλια σε φίλους του που έχουν αγόρια του στυλ "τη συνταγή δε μου την έδωσες" λες και το αγόρι θα ήταν το έπαθλο του. Δηλαδή αντί να χαίρεται που έχουμε ένα παιδί γερό κάθεται και ασχολείται με το αν ειναι αγόρι ή κοριτσάκι; Έχω στενοχωρηθεί πάρα πολύ .........