ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήταν άρρωστος, κατακοιτος για 9 μήνες.Παράλυτος με μηχανική, αναπνευστική υποστήριξη. Είχε als.Απλώς τον περιμέναμε. Κι αυτός το ήξερε.Ευτυχώς ήταν ένας πανέξυπνος άνθρωπος και μέχρι την τελευταία στιγμή, μου μάθαινε τρόπους.Κάθε μέρα πήγαινα κι έπινα τον καφέ μου μαζί του και μιλούσαμε. Είναι φοβερό, πόσα έχει να πει ένας άνθρωπος, που βλέπει το τέλος του να πλησιάζει. Ένα απόγευμα, την ώρα που έφευγα, μου λεει: "Α, Μαίρη, πέρασα πολύ ωραία με την παρέα σου!""Κι εγώ το ίδιο, μπαμπά", του απαντάω.Το άλλο πρωί με πήρανε τηλέφωνο, ότι δεν ξύπνησε. 14/8 ήταν. 15αυγουστο είχαμε την κηδεία του. Έκλαιγε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν σπουδαίος άνθρωπος. Εγώ όχι. Δεν είναι ότι δεν ήμουν κομμάτια, απλώς θυμόμουν τον αποχαιρετισμο του. Τα τελευταία του λόγια. Ακόμα τα θυμάμαι και τον ευγνωμονω που είχε τη νοημοσύνη να με αποχαιρετισει πριν φύγει.Από τότε, κάθε φορά που αποχωριζομαι με κάποιον, φροντίζω να είμαι σαφής.Συνήθως, λέω ακριβώς αυτό: "Ωραία περάσαμε σήμερα, γεια!"Γιατί ξέρω, ότι σε κανέναν δεν αξίζει να αναρωτιέται, πού χάθηκε ο άλλος. Όλοι αξίζουν έναν αποχαιρετισμο. Ας είναι. Ας είσαι κι εσύ μόνο, που θα τον ακούσεις. Πέρασα πάρα πολύ όμορφα μαζί σου. Ήταν εξαιρετική η παρέα που κάναμε. Από τις καλύτερες αναμνήσεις.Θα ήθελα να φύγω, όμως, τώρα, γιατί δε νιώθω πια ευπρόσδεκτη. Ευχαριστώ πολύ για ολα και αντίο.