ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρω οτι οι λοιποί άνεργοι θα με βρίσουν, αλλά πρέπει κάπου να τα πω! Απολύθηκα απο τη δουλειά μου τον Ιούλιο του 12 μετά απο 4 χρόνια(διακοσμητής). Πέρασα μια υπέροχη χρονιά με το επίδομα ανεργίας και όλα ήταν υπέροχα! Βλέπω τα θετικά παντού, ακόμα και εν μέσω κρίσης. Μια κολλητή μου το Πάσχα του 12 άνοιξε τσιπουράδικο-μεζεδοπωλείο στην Κυπαρισσία. Καθώς θα τελείωνε η επιδότηση το καλοκαίρι του 13, πήγα να δουλέψω ως σερβιτόρος απο Ιούνιο έως πρίν 2 μέρες (τώρα είμαι και πάλι στην Αθήνα), την είχα και απωθημένο αυτή τη δουλειά και τελικά την έκανα και πολύ καλά. Αν και δύσκολοι εκεί οι άνθρωποι, με αγκάλιασαν και με δέχτηκαν απο την πρώτη στιγμή. Το θέμα είναι οτι εγώ είχα σκοπό να πάω εκεί να δουλέψω για τη σεζόν, να μαζέψω κάτι λεφτάκια για να μπορώ να ζήσω στην Αθήνα μέχρι να βρώ μια δουλειά πάλι και εκεί που όλα ήταν τέλεια, με πιάνουν και μου λένε οτι θέλουν να πάω να δουλέψω εκεί όλο το Χειμώνα μέχρι του χρόνου τέτοια εποχή. Καλά λεφτά και ένσημα καθώς και σπίτι για να φιλοξενηθώ, με ελάχιστα έξοδα. Τέλειο θεματάκι, με βάση την οικονομική κρίση που έχουμε. Το θέμα είναι πως εγώ λατρεύω το σπίτι μου και δεν ξέρω πόσο θα την παλέψω, να αφήσω τη ζωή μου εδώ και το σπίτι μου και να πάω να ζήσω στην επαρχία, έστω και για 1 χρόνο. Απο την άλλη, εδώ δεν υπάρχουν και δουλειές και δε ξέρω για πόσο θα μπορώ να συντηρώ το σπιτάκι μου το αγαπημένο. Σκεφτείτε οτι εχθές που επέστρεψα, με το που μπήκα στο σπίτι μου συγκινήθηκα και με έπιασαν τα κλάματα. Είναι καλά τα λεφτά, θα έχω και ένσημα, την κολλητή μου κοντά, εμπειρίες, αλλά πως θα επιβιώσω μακριά απο το σπίτι μου και τη ζωή μου στην Αθήνα? Ξέρω, είναι ευκαιρία και είμαι για βρίσιμο...αλλά τι να κάνω και γω?