ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πέρασε κιόλας 1,5 χρόνος που "έφυγες'' παππού...κι όμως μοιάζει να ήταν χθες.Μου λείπεις όλο και περισσότερο. Συνειδητοποιώ πως δεν θα σε αγκαλιάσω ξανά και η καρδιά μου σπάει.Τα βράδια, σε ονειρεύομαι και είμαστε ξανά μαζί, όλοι, στο χωριό...με κρατάς από το χέρι και περπατάμε...η γιαγιά χαρούμενη όπως τότε που έχει όλα τα εγγόνια μαζί της κι εσύ περήφανος για μένα πάντα........ύστερα ξυπνώ και δεν σε είσαι πουθενά......Η απώλεια είναι αφόρητη γαμώτο.Νιώθω τυχερή παππού μου....που ήσουν πάντα πλάι μας.Σου οφείλω ένα μεγάλο κομμάτι μου.Στο μυαλό μου παίζει σα ταινία η τελευταία φορά που σε είδα στο νοσοκομείο να αργοσβήνεις τόσο βασανιστικά και σπαράζω.Δεν σου άξιζε.Οι διδαχές σου είναι πολύτιμες....και οι μνήμες αξεπέραστες.