ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για αρκετά χρόνια μετά από τον θάνατο ενός πολύ αγαπημένου μου προσώπου ήμουν απομονωμένος. Δεν ήθελα κανέναν στην κυριολεξία. Κάποια στιγμή ξεπερνάς αυτήν την φάση της απομόνωσης γιατί η λύπη σου έχει συνήθεια και μαθαίνεις να ζεις με αυτήν. Περίπου έναν μήνα έχω αρχίσει και βγαίνω πάλι όπως παλιά με μερικούς φίλους. Ακόμα κι αν τους πάρω τηλέφωνο και μου πουν για χ,ψ λόγους ότι δεν μπορούν δεν θα χαλαστώ για κανέναν λόγο. Βάζω τις φόρμες μου και βγαίνω έξω για τρέξιμο. Κι όμως το έχω κάνει στις 10 το βράδυ και πιο αργά ακόμη. Κατά κάποιον τρόπο η γυμναστική με βοήθησε αρκετά στο να ξεπεράσω τον πόνο μου. Ίσως αυτή να είναι και η ωραιότερη μου βόλτα. Το σίγουρο είναι πως έχω εμπιστοσύνη πια στον εαυτό μου. Όταν περνάς δύσκολες καταστάσεις και κλείνεσαι στον εαυτό σου για αρκετό διάστημα ανακαλύπτεις ποιος είσαι και τις δυνατότητες που έχει. Το θέμα είναι να αντέξεις. Είδα φίλους να μην την παλεύουν απ'την λύπη και να καταφεύγουν σε διάφορα πράγματα(ναρκωτικά κοκ). Κι εμένα μου πέρασε απ'ο μυαλό να αρχίσω αλλά δεν το έκανα. Το απέρριψα δίχως δεύτερη σκέψη διότι ήξερα ότι κατά 90 με 95% θα με οδηγούσε στον θάνατο. Ακόμα και τσιγάρο που έκανα μερικές φορές με πείραζε. Ήταν και ο τρόπος ζωής που έκανα. Όλα παίζουν τον ρόλο του. Το θέμα είναι να είσαι καλά με τον εαυτό σου και να είσαι υγιής. Αν είμαι μόνος ή με παρέα δεν με απασχολεί τόσο. Εξάλλου τόσα χρόνια συνήθισα μόνος.