Προσπαθώ διαβάζοντας και τις δυο εξομολογήσεις να καταλάβω για ποιο λογο θα ανηκες σε κάποια απο τις δυο κατηγορίες.Αποκλείεται να ισχυει αυτό που λέμε οτι "έχω τα υπαρξιακά μου;"Γιατί κ εγώ έχοντας αρκετό άγχος και διαταραχές ύπνου με εβρισκα συχνά να σκέφτομαι διάφορα, μερικές φορές μάλιστα οι σκέψεις ηταν τόσο φευγαλέες που δευτερόλεπτα μετα τις είχα ξεχάσει πριν προλαβω να τις επεξεργαστώ... φαινόμενο μνήμης χρυσόψαρου... Με είχε τρομάξει τότε, αλλά σίγουρα ήμουν κουρασμένη.Επιπλέον αν γενικά είσαι άνθρωπος σκεπτόμενος, αποκλείεται μια στο τόσο να σκεφτείς οτι ίσως είσαι παραταιρος απο το περιβαλλον, ή ότι το περιβάλλον το ίδιο, είναι παράταιρο από εσένα; Οτι η πραγματικότητές σας διαχωριζονται;Δεν ξέρω, ίσως έχω καταλάβει λάθος απο αυτά που λετε. Θεωρώ πως όποιος σκέφτεται, θα έχει τετοιες στιγμές συνειδητοποίηση πού κ πού.
24.9.2015 | 16:29
Αποπραγματοποίηση
Σας ευχαριστώ όλους εσάς που μου απαντήσατε στην προηγούμενη εξομολόγηση..Το θέμα όμως είναι πως δεν παθαίνω αυτό το σύμπτωμα από άγχος,αντιθέτως με κυριεύει όταν είμαι χαλαρός και όταν δεν έχω έγνοιες.Τις νύχτες ας πούμε που κάθομαι στο σκοτάδι,σκέφτομαι "Ποιός είμαι;Γιατί υπάρχουμε;Μήπως όλη μου η ζωή είναι ένα όνειρο;"Και είναι τόσο τρομακτικό όταν επιμένει για μέρες...Χάνω τα συναισθήματά μου,κοιτάζω τους γονείς μου και σκέφτομαι "Ποιοί είναι αυτοί;Γιατί σκέφτομαι;Τι είναι όλα αυτά γύρω μου"Είναι τρελό παιδιά,νιώθω πως θα χάσω τα λογικά μου.Και είμαι ακόμη μικρός...
4
