ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

το μυαλο υπερλειτουργει. Ειναι ομως μια υπερλειτουργια ομοια του daydreaming, απλα συμβαινει με σβηστα τα φωτα νυχτα. Απο τοτε που με θυμαμαι, ανεκαθεν η φαντασια μου ηταν ο συντροφος μου. Ειδικα στις περιοδους της ζωης μου που ηταν πολυ αχαρες, π.χ. στα σχολικα μου χρονια, η μονη μου διεξοδος ηταν τα ονειρα. Ειχα εντονη φαντασια απο μικρη επειδη διαβαζα πολυ και το διαβασμα βοηθαει στην αναπτυξη της φαντασιας. Αλλα και οι ταινιες και τα κινουμενα σχεδια υπηρξαν για μενα απο παντα τεραστια πηγη εμπνευσης για τα ονειρα μου. Αυτο που λενε για τα συνειδητα ονειρα κλπ εγω το εκανα απο πιτσιρικι χωρις να γνωριζω καν την υπαρξη του ορου. Εβλεπα πχ Πητερ Παν; Γινομουν στα ονειρα μου Πητερ Παν, Wendy κλπ. Καθε βραδυ κι αλλος ηρωας η αλλη τροπη στο ονειρο. Δοκιμαζα καθε χαρακτηρα που μου φαινοταν ενδιαφερον η ελκυστικος και καθε πιθανο σεναριο, καλο η κακο. Ειχα μαθει να πεταω με καθε δυνατο τροπο που μπορει να φανταστει κανεις. Με ιπταμενο χαλι (εμπνευσμενο απο τον Αλλαντιν), μονη, με παρεα το αγορι που ημουν καψουρεμενη την αντιστοιχη εποχη κλπ. Κολυμπουσα στον αερα με καθε δυνατο τροπο που ειχα μαθει να κολυμπαω στο κολυμπητηριο. Ταξιδευα μακρια και τρυπωνα στα σπιτια παλιων συμμαθητων που ειχα χασει και μου ειχαν λειψει και παρακολουθουσα κρυφα τη ζωη τους. Και αλλα πολλα που δε χωρανε σε μια φτωχη εξομολογηση. Για μενα αυτο ηταν χαλαρωση, το μυαλο μου περνουσε καλα, ηταν τροπος αποδομησης του αγχους και να δινω νοημα στην εκαστοτε αχαρη ζωη μου. Στο Γυμνασιο επιδιδομουν στο daydreaming μες στην ημερα, με τις ωρες εκανα σεναρια με το μυαλο. Τι θα εκανα αν αποκτουσα παρα πολλα λεφτα; Και εφτιαχνα σεναρια. Τι θα εκανα αν....; και συμπληρωνετε με ο,τι μπορειτε να φανταστειτε. Ωραια σεναρια αλλα και σκοτεινα. Ηθελα το μυαλο μου να ειναι ετοιμο να αντιμετωπισει καθε δυνατη κατασταση αλλα και ενδεχομενο κινδυνο, ετσι ωστε αν συνεβαινε ποτε χτυπα ξυλο να μην πιανομουν εξ απινης αλλα να αντιδρουσα αμεσα χωρις να χασω πολυτιμο χρονο. Αυτο μου εδινε προσημο ψυχραιμιας. Ετσι και αποψε ξαπλωσα, και το μυαλο μου παιρνει αναποδες στροφες. Τρελα μελλοντικα σεναρια, που μου προσφερουν μια πηγη ανελπιστης χαρας, μια οαση στη δυσκολη πραγματικοτητα μου. Κανονικα θα επρεπε να ειμαι μεσα στο τρελο στρες και στην καταθλιψη με οσα μου συμβαινουν. Και ειμαι γενικα μεσα στην ημερα. Ειμαι με τις φασεις μου. Ομως το βραδυ το μυαλο μου αναλαμβανει να με χαιδεψει. Μου δειχνει οτι υπαρχουν τροποι, οτι υπαρχει μελλον αν εγω το θελω. Εχω μαθει να τιθασευω το μυαλο μου και να το θετω στην υπηρεσια μου. Γνωριζω οτι ειναι ενα πανισχυρο εργαλειο που μπορει να σε καταστρεψει αλλα μπορει και να σε κανει παντοδυναμο. Και χρονια τωρα εχω μαθει να μην το φοβαμαι και να το καμαρωνω ως ενα απο τα πιο δυνατα μου οπλα. Μιλαω βεβαια ισως εκ του ασφαλους ως ενας υγιης ανθρωπος με ισχυρες αντιστασεις. Αλλα πιστευω οτι ειναι εφικτο με κοπο φυσικα αναλογως το ατομο για τον καθενα μας να μετασχηματισει το μυαλο του σε οπλο και εργαλειο και να μην το αφηνει να τον ριχνει και να τον ελεγχει. Ισως πρεπει να το αγαπησουμε πρωτα και να μαθουμε να μην φοβομαστε τη φαντασια μας και τις δυνατοτητες του νου μας. Να μπορουμε να ξεχωριζουμε τι ειναι πραγματικοτητα και τι φαντασια, οσο ελκυστικο κι αν ειναι να χανουμε τα ορια μεταξυ των δυο. Γιατι πιστευω οτι σε καποια φαση της ζωης μου συνειδητα ξεπερασα αυτα τα ορια απο επιλογη για να ξεφυγω απο τη ζωη μου και σε μια αλλη φαση εγινε χωρις να το καταλαβω, απο συνηθεια να ξεφευγω. Σε εκεινη τη φαση νιωθω οτι προσωρινα το ειχα χασει μαλιστα, ευτυχως επανηλθα μετα απο καμποσο καιρο μονη χωρις τη βοηθεια ειδικου η φαρμακων.Αυτα, ελπιζω τωρα να μπορεσω να κοιμηθω.... zzzzzZZZZZ