ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έκλαψα πολύ, σιωπηλά, μέχρι που εξαντλήθηκα και με πήρε ο ύπνος. Το πρωί ξύπνησα, έκλαψα λίγο ακόμα και ξανακοιμήθηκα , αφού ένιωθα τόση εξάντληση από τους σπασμούς στο σώμα μου. Είναι κάποιες λέξεις, κάποιες φράσεις που τις ακούω παραλλαγμένες αρκετά χρόνια από τους γύρω μου ή ακόμα και από ξένους. Συνειδητοποιώ ότι τελικά, κανείς δεν μπορεί να με αποδεχτεί όπως είμαι. Με τον χαρακτήρα που έχω. Προσπαθούν να με ψυχαναλύσουν, να μου πουν ποιο είναι το σωστό και δήθεν να βοηθήσουν. Όμως μια αγκαλιά δεν μου προσέφεραν ποτέ. Όταν είσαι ένας άνθρωπος εσωστρεφής, ήρεμος, κλειδωμένος ή αγέλαστος, σίγουρα σου έχουν συμβεί κάποια πράγματα. Δεν ξέρετε τί μπορεί να έχει περάσει ο άλλος. Δεν ξέρετε γιατί μπορεί να έχει παραιτηθεί, κουραστεί, μπουχτίσει. Και όταν ποτέ δε σας ζητάει συμβουλές τότε καλύτερα να μην κάνετε τους παντογνώστες. Του κάνετε μεγαλύτερη ζημιά. Του κάνετε άλλη μια ζημιά γιατί δεν είναι ότι κάθεστε. Πετάτε τις φιλοσοφίες σας και την κοπανάτε. Αλλά ξέρετε κάτι; Δεν θα αλλάξω για κανέναν σας. Η ψυχή μου πονάει και ματώνει και σκληραίνει. Αυτό μου συμβαίνει. Και όλοι αυτοί που έρχονται να με "γιατρέψουν", με κάνουν να αισθάνομαι ότι έχω κάποιο τεράστιο πρόβλημα. Η αλήθεια είναι όμως, πως περιμένουν από μένα να πατήσω ένα κουμπί και να ανθίσουν οι κάμποι και οι ρεματιές. Οι σχέσεις είναι δουλειά... δουλειά...Κι εγώ πιστέψτε με το ξέρω πολύ καλά. Γι αυτό αφήστε με στο "σκοτάδι" μου, δεν είστε διαθέσιμοι να παλέψετε για μένα όπως θα πάλευα εγώ για εσάς. Μη μου λέτε τί να κάνω και πώς να γίνω. Γιατί αυτό που θέλετε, αυτό ήμουν κάποτε αλλά με διαψεύσατε. Κι έχω μάθει πια να ξεχωρίζω το αληθινό από το ψεύτικο.