22.5.2015 | 02:12
Απόψε εξομολογούμαι.
Είμαι η Α. Ερωτεύτηκα ένα Β... παράφορα, επειδή μου είχε δώσει να καταλάβω ότι του άρεσα... Είχαμε την τέλεια επικοινωνία, μιλούσαμε με τις ώρες για τα πάντα.Οταν ομως τελικά εκδηλώθηκα, μου είπε ότι είναι σε μακροχρόνια σχέση, αρα εκανα τα πάντα για να το ξεπεράσω. Αλλά δε με άφηνε. Εχουμε παρέα κοινή και συχνά έξω ανταλλάζαμε βλέμματα και στο Facebook ανέβαζε τραγούδια και εικόνες με διφορούμενα νοήματα που ταίριαζαν στην περίπτωσή μας.Μετά από μία επώδυνη περίοδο μισού σχεδόν χρόνου, έχω γνωρίσει ενα Γ που με βοήθησε να ξεχάσω την καψούρα για το Β και μαζί περνάμε καλά... Σίγουρα όμως δεν έχω καψούρα για το Γ. Νιώθω πράγματα, έχω στοργή και την προοπτική μίας καλής σχέσης, μια προοπτική που σκέφτομαι σοβαρά.Από τότε που το Β έμαθε για το Γ, τα παιχνίδια του μυαλού έχουν ενταθεί. Οι αναρτήσεις στο Facebook συνεχίζονται. Εγώ απ' την πλευρά μου ανταποκρίνομαι παρομοίως... Είναι λες κι έχουμε ένα διάλογο που κανείς άλλος δεν καταλαβαίνει. Κρυφά. Πάντα μου άρεσαν τα εγκεφαλικα παιχνίδια, γι αυτό τώρα που δεν έχω μεγάλη κάψα για το Β, με ευχαριστεί να βλέπω πώς προσπαθεί να μου τραβήξει την προσοχή.Ξέρω πια οτι δεν του ήμουν ποτέ αδιάφορη. Δυσανασχετώ με το χαρακτήρα του αλλά και με το δικο μου γιατί πλέον κάνουμε ακριβως το ίδιο πράγμα. Ξεκλέβουμε φευγαλέες ματιές απο απόσταση, κάποιο χαμόγελο, κάποιο άγγιγμα. Και βλέπω να γουστάρουμε αυτό το πλατωνικό που συμβαίνει. Γουστάρουμε να έχουμε δίπλα τους "ιδανικούς" ανθρώπους για σχέση, αλλά και να φλερτάρουμε, με την ιδέα μόνο, μιας παθιασμένης μεταξύ μας σχέσης. Γουστάρουμε να μαζοχιζόμαστε. Να είμαστε στο ίδιο τραπέζι και να ζηλεύουμε ο ένας ρα φιλιά που ανταλλάζει ο άλλος. Αυτό συνειδητοποιώ. Τη σιγουριά δεν την παρατάς εύκολα. Το έντονο συναίσθημα τρομάζει κάποιους ανθρωπους... Και ντρέπομαι.Ισως, τελικά, να μην κάνουμε ακριβώς το ίδιο πράγμα... Φοβάμαι. Φοβάμαι οτι, για σένα, θα παρατούσα τη σιγουριά μου. Και κάθε μέρα εύχομαι να αγαπήσω και να εθιστώ στη σιγουριά μου τόσο όσο εχεις εθιστεί εσύ στη δική σου. Κάπως έτσι όλα θα έμπαιναν στη θέση τους... Αλλά δε με αφήνεις. Γιατί.