ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοντεύει όπου να'ναι χρόνος απο οταν γνωριστήκαμεΧρόνος που γράφαμε ο ένας στον άλλονΚυρίως γράφαμε...Γράφαμε και συχνά πυκνά κανονίζαμε για το πότε θα βρεθούμεΚαι συνεχίζαμε να γράφουμεΚαι είναι τραγικό αμα το σκεφτείς.Μας χωρίζουν κάμποσα λεπτά απόστασηςΒρεθήκαμε ελάχιστες.Θυμάμαι αυτές τις λίγες φορές έντονα.Θυμάμαι ακόμα με τι αμηχανία γύρισα την πρώτη σπίτι.Θυμάμαι πόσο αγωνιούσα τη δεύτερη λίγο πριν σε δώ..Πόσο ανυπομονούσα την τρίτη...Όλα τα θυμάμαι.Όλο αυτόν τον καιρό που μιλάγαμε ήμουν μόνη μου..σου είχα πει ψέματα.Δεν ηταν θέμα το timing μας.Άλλα εγώ.Δεν ρίχνω ευθύνες σε σένα...στη τελική δεν ξέρω με σιγουριά τι νιώθεις και αν ποτέ ένιωσες..Ξέρεις στη δική μου τη ζωή τίποτα δεν είναι...ήρεμο.Παλεύω κάθε μέρα με έγνοιες,άγχη και φόβους.Δεν είμαι ακέραια...τις έχω τις πληγές μου.Δεν μπορώ να πω περισσότερα..Το μόνο που ίσως έχει νόημα να πω σε σένα άλλα κυρίως να παραδεχτώ στον εαυτό μου είναι πως το πρόβλημα είναι δικό μου.Είναι πρόβλημα να αποφεύγεις έναν άνθρωπο που θες να δείς και να αγγίξεις περισσότερο απο οποιονδήποτε και να βρίσκεις λόγους και αφορμές να μην το κάνεις.Θεώρησα πως είναι άδικο να μην με έχεις στα καλύτερά μου.Θεώρησα άδικο να μοιραστώ την μαυρίλα μου μαζί σου.