ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικά θέλω τη γνώμη σας. Μίλαγα με ένα παιδί που είχαμε γνωριστεί στο Ίντερνετ ένα χρόνο αλλά χωρίς να υπάρχει καμία προσδοκία για προσωπική γνωριμία και απ τις δυο πλευρές, απλά απολαμβάναμε τη παρέα του άλλου. Τελικά καπως ήρθαν τα πράγματα και βρέθηκε στη πόλη μου και πήγαμε για καφέ. Εφόσον πήγε αρκετά καλά και μου αρεσει όπως του αρέσω και εγώ, είπαμε να έρθει για μια εκδρομη στη πόλη μου να με δει. Μετά από πολύ καιρό είναι κάποιος που με ενδιαφέρει πραγματικά και μαζί του θέλω να το δω πιο σοβαρά σε επίπεδο σχέσης και όχι απλά φάσης. Νομίζω και αυτός το ίδιο θέλει απλά θα ήθελα να του κάνω μια συζήτηση ότι το βλέπω σοβαρά και ότι θα με απογοήτευε να το βλέπω εγώ σοβαρά ενώ αυτός στη πόλη του να μην αισθάνεται έτσι. Απλά αυτό που με απασχολεί είναι ότι προσπαθώ να κρατήσω τον εαυτό μου και να μη βγάλω ανασφάλεια με μια τέτοια κουβέντα -γιατί πιστεύω ότι είναι σοβαρό παιδί και τα θεωρεί αυτονόητα- αλλά απ την άλλη με βασανίζει η ιδέα ότι θα είμαστε μακριά και το ενδεχόμενο να πληγωθώ. Υ.Γ. Ξερω ότι οι σκέψεις μου είναι προβληματικές αλλά με όσες φίλες το έχω συζητήσει και μου λένε πράγματα του στυλ «μάτια που δεν βλέπονται...» με κάνουν πιο ανασφαλή.