Ίσως να είσαι η κλασική περίπτωση ''σχεσάκια'' ατόμου, ενός ατόμου που ζει μόνο μέσα σε μία σχέση και από τη σχέση, που ''τρελαίνεται'' έξω από μία σχέση και νιώθοντας μόνος. Προσωπικά είμαι το εντελώς αντίθετο, θεωρώ ότι και εκτός μίας σχέσης μπορώ να ζήσω και να είμαι μία χαρά, η σχέση δεν αποτελεί αυτοσκοπό. Δεν ξέρω την ηλικία σου, φρονώ όμως ότι δεν είναι τόσο εύκολο να αλλάξεις πλέον αυτή τη στάση ζωής σου.
12.6.2016 | 01:34
Απορια
Εχω εξειδανικευσει τον ερωτα, οτι ειναι το πιο σημαντικο πραγμα για την ευτυχια και κανω τν ερωτικο μου συντροφο τον πιο κοντινο μου ανθρωπο και το κεντρο της ζωης μου και περιμενω μεσα απο αυτον να βρω ολη την ευτυχια που μου λειπει. Και συνδεω απολυτα το σεξ με τον ερωτα. Κι οταν η ερωτικη σχεση τελειωνει, ή οταν περναει κριση, νιωθω εντελως μονη, σχεδον ορφανη και η ζωη μου αβαστακτο βαρος. Και κρεμομαι απο το συντροφο μου και τον πνιγω για να βρω την ευτυχια. Ολα αυτα φερνουν πονο. Και δεν θελω να συνεχισω τη ζωη μου ετσι. Θελω να βρω την ευτυχια μου μονη μου. Το 99% των βιβλιων, των ταινιων, των τραγουδιων μιλανε για τον ερωτα. Ειναι εφικτο να βρω την ευτυχια σε αλλα πραγματα, στην επιστημη, στη δημιουργικοτητα, στο να ανοιχτω στις εμπειριες, στα φαγητα, στα μερη του κοσμου και να μην ξανασχοληθω με τν ερωτα? Γινεται να ζησω μια ζωη μονη μου, χωρις να ξαναβασισω την ευτυχια μου σε ενα ατομο? Το χει καταφερει κανεις σας αυτο?
1
