ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δηλαδη εμεις ολοι που κανουμε κριτικη στις σχεσεις των αλλων επειδη ο ταδε εκανε μαλακια ή η δεινα εκανε κατινια,ειμαστε ολοι μας τελειοι στις δικες μας σχεσεις..?δεν ειναι ανθρωπινα τα λαθη?πως θα χτισεις τον χαρακτηρα σου αν δεν κανεις λαθη?αν δεν πληγωσεις και αν δεν πληγωθεις?πρεπει οπωσδηποτε να ειμαστε τοσο σκληροι με τους αλλους,ενω μπορει εμεις οι ιδιοι να χρειαζομαστε λιγο ταρακουνημα?και το "φερνω τον εαυτο μου στην θεση του αλλου" δεν γινεται για να κατανοησουμε τους λογους?τις αιτιες?που πηγε?που κρυφτηκε?μηπως το παραμελησαμε και προτιμησαμε να κανουμε παρεα με την δεσποινις κριτικη και τον κυριο εγωισμο,σε τοσο μεγαλο βαθμο,ωστε να νομιζει οτι δεν το θελουμε πια?ακομα και αν κερατωσει ο αλλος,δεν πρεπει να ακουσουμε γιατι?πρεπει να βγαλουμε συμπερασμα απλα και μονο επειδη μπαινει το κερατο στην μεση?ακομα και αν δεν μας παρουν τηλεφωνο ολη μερα,δεν πρεπει να περιμενουμε να κουσουμε πρωτα και υστερα να θυμωσουμε?ακομα και αν σπασουμε κατι,πρεπει να φταιμε απαραιτητως?δεν γινεται να το καναμε αθελα μας η επειδη θελαμε εστω και μια τετοια προσοχη?γιατι να ειμαστε τοσο σκληροτραχηλοι,γιατι να βιαζομαστε να βγαλουμε συμπερασματα?πρεπει να ειμαστε τοσο απολυτοι σε ολα..?