ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον γνωρισα πριν τρια χρονια στην Κρητη και απο την πρωτη στιγμη που τον ειδα αλλαξε κατι μεσα μου...ενιωσα ζεστασια, πεταλουδες που εκαναν το στομαχι μου να ποναει και μια ορεξη κομμενη. Γνωριστηκαμε καλοκαιρι, φλερταραμε αρκετα για 3 εβδομαδες χωρις ομως να γινει κατι (ηταν και ντροπαλος τρομαρα του) και γιναμε φιλοι στο Facebook πριν παει ο καθενας στη πολη του. Χαθηκαμε για δυο-τρεις μηνες (διαστημα κατα το οποιο τον σκεφτομουν συνεχως) και μετα αρχισε να μου μιλαει παλι...(μου ελειψες, αντε να βρεθουμε τα Χριστουγεννα..κλπ). Οταν τελικα καταφεραμε να βρεθουμε ηταν τελεια και μου αρεσε ακομα πιο πολυ..οπως εδειχνε και οπως μαθαινα του αρεσα και εγω. Ομως παλι δεν εγινε κατι. Αφου λοιπον περασαν καμποσες μερες και το πραγμα εμεινε στασιμο, εγω σε μια φαση εκνευρισμου σηκωθηκα και εφυγα λιγες μερες νωριτερα χωρις να πω τιποτα σε κανεναν (ακομα δεν ξερω αν εκανα σωστα τοτε). Αυτος λιγο καιρο μετα βρηκε κοπελα και εγω ακομα εκει να τον σκεφτομαι. Απο τοτε καμια επαφη και απλα βλεπομαστε μονο στο χωριο μας. Φυσικα δεν ειμαστε φιλοι και η αληθεια ειναι οτι ειμαστε λιγο αβολα μεταξυ μας ακομα και τωρα. Το θεμα ειναι οτι βαρεθηκα να τον σκεφτομαι και να τον εχω στο μυαλο μου σαν κατι τοσο ιδανικο γιατι κανεις δεν ειναι τελειος! Βαρεθηκα καθε φορα που τον βλεπω να αγχωνομαι και καθε φορα που φευγω να στεναχωριεμαι. Βαρεθηκα ομως περισσοτερο τον εαυτο μου. Ειναι λογικο να μην εχει γινει ποτε κατι μεταξυ μας και να τον θελω τοσο?? Τι πρεπει να κανω επιτελους για να σε ξεπερασω? Δεν θελω αλλο να σε συγκρινω ασυναισθητα με καθε καινουριο ατομο στην ζωη μου για να βλεπω αν περναει "το τεστ", ουτε να σε νιωθω παντα διπλα μου σαν σκια, ουτε και να νιωθω τυψεις που σε σκεφτομαι ακομα..ντροπη που θελω να σε συζηταω ακομα στις φιλες μου. Θελω να σ'το πω για να μορεσω να προχωρησω αλλα απο τη μια εχεις κοπελα και απο την αλλη φοβαμαι για το σοκ που θα σου προκαλεσει. Γιατι καθε φορα που σε βλεπω χανω τις ισορροπιες μου.