11.9.2020 | 18:29
Αποτυχημένος πρώτος έρωτας
Αυτές τις μέρες σκέφτομαι πάρα πολύ έντονα την ιστορία πίσω από τον πρώτο μου έρωτα και με ρίχνει τόσο πολύ ψυχολογικά, οπότε θέλω να την πω κάπου. Γενικά στο σχολείο ήμουν το "σπασικλάκι" που έβγαζε εικοσάρια, ήταν υπερβολικά ντροπαλή και δεν έκανε παρέες. Δεχόμουν αρκετά κοροϊδευτικά σχόλια από όσους πήγαιναν στο ίδιο σχολείο με εμένα και ήμουν στο περιθώριο. 14 χρονών τότε, δευτέρα γυμνασίου, μου άρεσε ένα αγόρι από το φροντιστήριο, ο Παναγιώτης. Έκανα τότε παρέα με τρεις κοπέλες, η μία ήταν η κολλητή μου και οι άλλες δύο ήταν αδερφές, πήγαιναν στο ίδιο φροντιστήριο με εμένα και έκαναν παρέα με τον Παναγιώτη. Δεν είχα πει σε κανέναν ότι μου άρεσε γιατί φοβόμουν μη γίνω ρεζίλι. Μετά από κάποιους μήνες, όμως, το λέω στην κολλητή μου. Αυτό που δεν προέβλεψα ήταν ότι εκείνη την περίοδο τσακωθήκαμε και σταματήσαμε να κάνουμε παρέα και οι δύο αδερφές την ακολούθησαν και με "εγκατέλειψαν". Την επόμενη κιόλας μέρα από τον τσακωμό μαθεύτηκε σε όλο το σχολείο ότι γουστάρω τον Παναγιώτη. Επί έναν μήνα με κορόιδευε όλο το σχολείο, με αποκαλούσαν με το επίθετό του, γελούσαν και φώναζαν "Δες ο Παναγιώτης είναι εδώ!". Το χειρότερο από όλα είναι ότι μαθεύτηκε και στο φροντιστήριο, με κορόιδευαν άτομα που ούτε καν ήξερα και στο τέλος με κορόιδευε ακόμη και ο Παναγιώτης. Έλεγε στις δύο αδερφές που παλιότερα έκανα παρέα "Τι να κάνω εγώ με την πατσαβούρα" και "Αυτή πάει σε όποιον της καθίσει γιατί είναι άσχημη".Αυτό που με τρώει είναι ένα τεράστιο γιατί. Γιατί να ρίξουν τόσα πολλά άτομα δούλεμα σε ένα άτομο που δεν τους έχει κάνει τίποτα μόνο και μόνο επειδή γουστάρει κάποιον; Όλα τα κορίτσια της ηλικίας αυτής έχουν τους πρώτους τους έρωτες. Γιατί όταν τον είχα εγώ να με κοροϊδεύουν; Είναι τόσο άξιο κοροϊδίας το ότι γουστάρω κάποιον; Καταλαβαίνω γιατί η πρώην κολλητή μου να το κάνει βούκινο. Τσακωθήκαμε, το θεώρησε καλή ιδέα να με κάνει ρεζίλι, οκ. Οι υπόλοιποι όμως; Τα άτομα που δε με γνώριζαν καν και παρόλα αυτά με δούλευαν; Ο Παναγιώτης που με απέρριψε με τον χειρότερο τρόπο; Δεν καταλαβαίνω το γιατί και με τρώει ακόμη και τώρα.
0