ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πικρία από το να θυμάται κανείς τον ευτυχισμένο του καιρό όταν είναι δυστυχισμένος, είπε κάποτε ο Δάντης.. Αναμνήσεις..Ναι, αυτές οι εικόνες που κυριαρχούν στο μυαλό σου κάθε φορά που κάνεις αναδρομή στο παρελθόν και σε βοηθούν να βιώνεις ξανά,έστω και φανταστικά, ό,τι όμορφο και άσχημο έχεις ζήσει..Κάτι μας είπε τώρα αυτή θα σκεφτείτε και συμφωνώ αλλά διαβάστε παρακάτω και ίσως κάποιοι απο εσάς νιώσετε το ίδιο..Θυμάσαι την πρώτη φορά που γνωριστήκαμε;το χαμόγελο που φώτιζε το πρόσωπό σου ο τρόπος που με πρόσεχες και με σεβόσουν κάθε φορά που σου μιλούσα για κάτι που μπορεί να μην σε ενδιέφερεοι αμήχανες στροφές που με εκανες πέρνωντας με στα χέρια σου στη μέση του δρόμου, σαν βγαλμένες απο ταινία..τα ζεστά χέρια σου που βυθίζονταν στα δικά μου και τα δάκτυλα σου που πλέκονταν με τα δικά μου σε κάθε μας βήμα..το σιγανό τραγούδι σου κάθε φορά που ξάπλωνες στην αγκαλιά μου..τα μεγάλα ολόμαυρα μάτια σου που κοιτούσαν τα δικά μου ..η στιγμή που ξάπλωσα δίπλα σου στο γρασίδι κ με πήρες στην αγκαλια σου..μαζί κοιτάξαμε τα λαμπερά αστέρια του σκοτεινού ουρανού..μαζί αναπνεύσαμε τον δροσερό καλοκαιρινό αέρα και γευτήκαμε τον ήχο απο τα θαλασσινά κύματα..οι ατέλειωτες ώρες που περάσαμε μιλώντας για αυτά που αγαπάμε αλλά και για αυτά που μας προβληματίζουν..εσύ με συμβούλευες και μου έλεγες οτι κάποια μέρα θα γίνω σπουδαία..όταν δέχτηκες να δοκιμάσεις κάτι καινούριο για χάρη μου..το παγωτό που μοιραστήκαμε απο το περίπτερο..όταν μου εξέφραζες τις βαθύτερες σκέψεις σου ενώ φαινόσουν κλειστός και φοβισμένος..Τη στιγμή που ήξερες οτι όλο αυτό θα τελείωνε γρήγορα και κοιτώντας με στα μάτια με ενα περίλυπο και συνάμα απολογητικό ύφος,μου έσφιξες δυνατά το χέρι και με φίλησες..ΔΕΝ πειράζει που είσαι στην άλλη άκρη του πλανήτη πλέον..Απλά να..Σ'ευχαριστώ για τις όμορφες στιγμές που με άφησες να ζήσω κοντά σου..