ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απογοήτευση κι αυτή η εξεταστική. Ξέρει κανείς πόσο αρνητικά μετράει το να καθυστερήσεις αρκετά να πάρεις το πτυχίο σου; ...Ακόμα κι αν δεν έχει κάποια αρνητική επίδραση πρακτικά (πχ στην εύρεση εργασίας) εγώ δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ξεπεράσω το πώς με κάνει να νιώθω αυτή η καθυστέρηση... Δε θα μπορέσω να ξεπεράσω το τι περνάω σε κάθε εξεταστική από το άγχος μου.. Και δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να πιστέψω ότι δεν είμαι χαζή! Γιατί όλα αυτά τα χρόνια, νιώθω ότι όλο και χάνω το μυαλό μου. Δε λειτουργεί πια.. Ντρέπομαι! Ντρέπομαι συγγενείς και φίλους, κι όλους αυτούς που περίμεναν από μένα να αριστεύσω.. Ντρέπομαι και δε θέλω καμιά επικοινωνία με παλιούς συμμαθητές γιατί οι πιο πολλοί έχουν τελειώσει και το μεταπτυχιακό τους τώρα... Ώρες ώρες, όσο παράλογο κι αν ακούγεται, σκέφτομαι να ξαναδώσω μετά που θα το πάρω το πτυχίο, ξανά εξετάσεις να μπω σε άλλη σχολή. Έτσι για το γαμώτο! Για να ξεκινήσω πάλι από το 0 σωστά αυτή τη φορά... Μα το χειρότερο είναι πως δεν μπορώ να αφήσω στην άκρη για την ώρα αυτές τις σκέψεις να διαβάσω την εξεταστική, κι έτσι το πρόβλημα διαιωνίζεται.. Το πανεπιστήμιο για κάποιους ήταν κάτι που τους μόρφωσε, τους άνοιξε τα φτερά.. Για μένα ήταν κατάθλιψη, εγκλωβισμός σε ένα χάος, άγχος, ένας απέραντος πανικός.. Θέλω την ελευθερία μου!