6.11.2017 | 06:52
Αρκεί να το θελήσω...(ΙΙ)
Εχω διαπιστωσει ιδιοις ομασι πως ο έρωτας είναι παράλογος. Καμία λογική δεν εχει.Ακόμα κι αν όλα σου λένε "μη", εσύ ποθείς να ακούσεις τη φωνή του, κι ας μη σου τηλεφωνησε ποτέ να ακούσει τη δική σου... Να πας εκεί για' δεν αντεχεις, ακόμα κι αν ξέρεις πως θα φύγεις χωρίς να τον δεις. Εξαλλου, πόσες είναι οι πιθανότητες να συναντηθείτε τυχαία, πρωί Τεταρτης, στο ιδιο σημείο μιας γωνιας της γης; Κι ομως, συναντηθηκαμε...Και συνεχιζα να επιδιωκω να σε ακουω, χωρις κανενα προφανή λόγο. Μα δεν καταλαβες... Και άφηνες να περνούν οι μήνες χωρίς μια κίνηση... Εσυ αντέχεις. Και ήθελα να σου το πω, μα πώς; Φοβάμαι...Για σενα, πανω απο ολα το σωστο, και για μενα παντα, αλλα οχι στον ερωτα. Δε γίνεται αλλιως, αλλιώς δεν ειναι έρωτας...Εισαι σίγουρος πως ακομα ισως υπάρχει το "αν";Γιατι εγω το βλεπω στο τελος του...Μα θα καταφερω να μην ποναω μακριά σου χωρίς ελπίδα. Αρκεί να το θελήσω...Α35
0
