ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Που λέτε γύρισα από συναυλία Arctic Monkeys και πήγα να πω ένα γειά σε μια φίλη σε ένα μαγαζί στην Κολοκοτρώνη. Πάω, λοιπόν, χαιρετάω και φεύγω. Όπως πηδάω στο πεζοδρόμιο για να περάσω το δρόμο με κοιτάει έντονα στα μάτια ένας τρελά περίεργος τύπος. Δεν δίνω σημασία, προχωράω.Έτσι κι αλλιώς νόμιζα πως πηγαίναμε σε αντίθετες κατευθύνσεις. Έλα όμως που άρχισε να με ακολουθεί. Άλλαξα πεζοδρόμιο, έκανα πως δεν τον έβλεπα και σχεδόν έτρεχα. Ήμουν χαλαρή όμως, επειδή ο ταξιτζής με περίμενε έξω από το ταξί και με το που τον αντίκρυσα, είκοσι μέτρα μακριά, φώναξα πολύ δυνατά "'Ήρθα". Ο τύπος εξαφανίστηκε εν ριπή οφθλαλμού. Θέλω να καταλήξω στο εξής: νιώθω θυμό για μια κατάσταση που ήταν δυνητικά επικίνδυνη. Θέλω να πω σε όλα τα κορίτσια να είναι έτοιμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να τα διαβεβαιώσω πως δεν φταίμε εμείς. Ορισμένα άρρωστα μυαλά φταίνε. Δεν θα σταματήσουμε να βγαίνουμε, δεν θα σταματήσουμε να νυχτοπερπατάμε, δεν θα είμαστε δέσμιες μια πανταχού παρούσας απειλής. Χώστε μπουνιές, βάλτε τις φωνές, ρίξτε σπρέι πιπεριού, κάντε μηνύσεις, τρέξτε, αλλά μην κάνετε πως ήταν ιδέα σας. Δεν θα φοβηθούμε τα πεινασμένα σκυλιά, αυτά πρέπει να φοβούνται εμάς και το φίμοτρο που θα τους βάλουμε.Π.