ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και εγω σε σχεση με αποσταση ημουν.θα συμφωνησω οτι ειναι αρκετα ψυχοφθορες και ειδικα αυτο με την καθημερινοτητα,θα συμφωνησω στο επακρο.εγω το βλεπω ομως λιγο διαφορετικα.πιστευω οτι ο μονος τροπος να κρατησει μια τετοια σχεση ειναι να "μετακινηθει" ο ενας απο τους δυο,η τουλαχιστον να υπαρχει στον οριζοντα η ελπιδα οτι καποιος θα "μετακινηθει",να υπαρχει τελος παντων μια ελπιδα για κατι.αλλιως ,γνωμη μου παντα,σκουρα τα πραγματα.οσο για την αγαπη,αν ειναι δυνατη ακομη χειροτερα εκει να δεις "τσακωμοι",και ξερεις γιατι το λεω αυτο,γιατι απλα αν υπαρχουν δυνατα αισθηματα,τον αλλον αναγκαστικα τον θες,τον θες διπλα σου,στην καθημερινοτητα σου,οσο υπομονη και συμβιβασμους να κανεις(με τον ιδιο σου τον εαυτο)νπαντα θα σε τρωει μεσα σου...και ας μην το δειχνεις.ενας σχετικα προσφατα χωρισμενος απο σχεση εξ αποστασεως.

Σε καταλαβαίνω απόλυτα.Και εγώ πρόσφατα χωρισμένη από σχέση εξ αποστάσεως είμαι και έχω έντονες αναμνήσεις ακόμα.Σίγουρα, μια τέτοιου είδους σχέση μπορέί να επιβιώσει αν υπάρχει η ελπίδα που λες, αλλά κι αυτή δεν παύει να είναι απλά μια ελπίδα και τίποτα απόλυτα σίγουρο.Και έχεις επίσης δίκιο, όσο πιο έντονα είναι τα συναισθήματα, τόσο πιο έντονοι οι τσακωμοί, οι ζήλιες, οι φωνές, τα ξενύχτια και τα "κλεισίματα" τηλεφώνου.Καλώς ή κακώς, πρέπει να έχεις κότσια για να στηρίξεις μια σχέση εξ αποστάσεως. Και ελπίδα.

καλησπερα σου παλιρροια..εσυ ποσο καιρο ειχες σχεση εξ αποστασεως?