19.5.2014 | 05:47
αρρωστίλα?
όταν κάθομαι και ονειροπολώ,και σκέφτομαι μελλοντικές υποθετικές καταστάσεις υπεραπέραντης χαράςακόμα και όταν απλά έχω περάσει μια πολύ καλή μέρα,που γέλασα,διασκέδασα κλπ κλπτρομάζω.και λέω.ψιτ οχι πρέπει να είναι πιο μέτρια τα πράματα γιατί κάπως κάποια στιγμή θα ''τιμωρηθείς'' για τη χαρά σου.και μετά σκέφτομαι γιατί σκέφτομαι έτσι.και όχι επειδή πληγώνομαι από τις εναλλαγές της ζωης τα πάνω κάτω.αλλά επειδή όντως είναι σαν να μην μπορώ να προλάβω να φχαριστηθώ ΤΙΠΟΤΑ.από τη μια τα σοβαρά,τα αναπόφευκτα.από την άλλοι.οι άνθρωποι,που η βλακεία και ο εγωισμός δεν έχουν όριο.και μετά ξανατρομάζω.που διακόπτω τον εαυτό μου στην ονειροπόληση.που είναι ότι μουχει μείνει.που λέω ίσιωσε όταν υπάρχει μία μέρα στις 15 που γέλασα με την ψυχή μου.είναι άρρωστο πραγματικά.δεν ξέρω τι να κάνω με την πάρτη μου
