ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άσχημο πράγμα να δουλεύεις σε τηλεφωνικές προωθήσεις. Χαμηλός μισθός, πολλή εκμετάλλευση, νεύρα σπασμένα. Είπα να καλύπτω μερικά από τα έξοδά μου χωρίς τη βοήθεια των δικών μου. Και τώρα, ξέροντας ότι κόπιασαν τόσο να με μεγαλώσουν, ντρέπομαι να τους πω ότι δεν αντέχω εκεί μέσα. Ξέρεις τι είναι να έχεις μια υπέυθυνη από πάνω σου να σου λέει κάθε (μα κάθε) μέρα ότι θα απολυθείς αν δεν κάνεις αιτήσεις; Να δουλεύεις με ανθρώπους που σε βλέπουν ανταγωνιστικά γιατί τους τρως πελάτες; Να αργείς τρία λεπτά και να σου λένε οι παλιοί "να ξυπνάς νωρίς άλλη φορά", ενώ εσύ έχεις ειδοποιήσει; Να βαριούνται να λύσουν τις απορίες σου οι πιο έμπειροι;Κι από πάνω, εκείνα τα βρισίδια στο τηλέφωνο. Το ξέρω ότι σας ξύπνησα 9 το πρωί για ψύλλου πήδημα, το ξέρω ότι σας διακόπτω από τη δουλειά... Συγγνώμη, ξέρετε κι εγώ δουλεύω. Και εσάς που σας έχω ξαναπάρει, δεν φταίω εγώ. Το σύστημα πετάει τυχαίους αριθμούς, χωρίς στοιχεία, χωρίς τίποτα. Εγώ απλά βλέπω αριθμό μπροστά μου και μιλάω. Μηχανικά, σαν να τα έχω πει ένα εκατομμύριο φορές. Πάντα ευγενικά, κι ας μην σας ξέρω. Πάντα με χαμόγελο, κι ας μην είμαι καλά. Προχθές κάποια με έβρισε γιατί ήταν στα δικαστήρια με την εταιρεία μου. Δεν το ήξερα. Μου μιλούσε και βούρκωνα, έπρεπε όμως να ηρεμώ γιατί θα με έβλεπε η υπεύθυνη. Ήθελα να της το κλείσω στα μούτρα, δεν το έχω κάνει ποτέ όμως. Δεν την ξέρω, της εύχομαι όμως το παιδί της να μην κάνει ποτέ μια τέτοια δουλειά. Και ελπίζω να μην απολυθεί και η ίδια και καταφύγει εκεί. Βλέπετε είναι η μόνη δουλειά που ακόμα δέχεται κόσμο.Θα μου πείτε, δεν φτάνει που έχεις δουλειά, μιλάς κιόλας...Ναι, αλλά αλλιώς ονειρευόμουν τη ζωή μου ρε γαμώτο....